crown​2 [kraʊn] v.

1. каранава́ць

2. fml уве́нчваць

3. завярша́ць

♦

to crown it all BrE, infml у дада́так да ўсяго́

Англійска-беларускі слоўнік (Т. Суша, 2013, актуальны правапіс)

koronować

незак.

1. каранаваць;

2. перан. вянчаць; завяршаць

Польска-беларускі слоўнік (Я. Волкава, В. Авілава, 2004, правапіс да 2008 г.)

ukoronować

зак.

1. каранаваць;

2. перан. увянчаць, завяршыць

Польска-беларускі слоўнік (Я. Волкава, В. Авілава, 2004, правапіс да 2008 г.)

венча́ть

1. сов. и несов. (короновать) ист. каранава́ць, вянча́ць;

2. сов., перен. увянча́ць;

3. несов. (соединять церковным браком) вянча́ць;

4. перен. уве́нчваць;

Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (2012, актуальны правапіс)

krönen

vt

1) (zu D, als A) каранава́ць (каго-н. на…)

sich ~ lássen* — каранава́цца

2) (mit, von D) уве́нчваць (чым-н.)

von Erfólg gekrönt sein — увянча́цца по́спехам

Нямецка-беларускі слоўнік (М. Кур'янка, 2006, правапіс да 2008 г.) 

crown

[kraʊn]

1.

n.

1)

а) каро́на f.

б) карале́ўская ўла́да

в) каро́ль караля́ m., карале́ва f.

2) вяно́к -ка́ m. (з кра́сак); вяне́ц -ца́ m.

3) го́нар -у m., узнагаро́да

4) галава́ f.

5) кро́на дрэ́ва, верхаві́на ўзго́рка, гары́

6) каро́нка f. (зу́ба)

2.

v.

1) каранава́ць

2) стая́ць на вяршы́ні чаго́

3) вянча́ць, уве́нчваць

4) ста́віць каро́нку

3.

adj.

каро́нны; ура́давы

•

- the Crown

Ангельска-беларускі слоўнік (В. Пашкевіч, 2006, класічны правапіс)