Koran [kəˈrɑ:n] n. relig. Кара́н

Англійска-беларускі слоўнік (Т. Суша, 2013, актуальны правапіс)

Quran, Qur’an [kəˈrɑ:n] n. Кара́н

Англійска-беларускі слоўнік (Т. Суша, 2013, актуальны правапіс)

шыі́зм, ‑у, м.

Напрамак у ісламе, які прымае каран, але не прызнае суну, мусульманскае свяшчэннае паданне, што дапаўняе палажэнні карана.

[Араб.]

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

koran, ~u

м. каран

Польска-беларускі слоўнік (Я. Волкава, В. Авілава, 2004, правапіс да 2008 г.)

Alcoran

[,ælkoˈræn]

n.

Кара́н -у m.

Ангельска-беларускі слоўнік (В. Пашкевіч, 2006, класічны правапіс) 

scripture [ˈskrɪptʃə] n. : the (Holy) Scripture Бі́блія, Свяшчэ́ннае Піса́нне;

the Muslim scriptures Кара́н

Англійска-беларускі слоўнік (Т. Суша, 2013, актуальны правапіс)

Koran

['ko:r-] і [-'rn]

m -s, -e рэл. кара́н

Нямецка-беларускі слоўнік (М. Кур'янка, 2006, правапіс да 2008 г.) 

Qur’an

[kəˈrɑ:n]

n. = the Koran

Кара́н -у m.

Ангельска-беларускі слоўнік (В. Пашкевіч, 2006, класічны правапіс) 

дро́гацца, ‑аюся, ‑аешся, ‑аецца; незак.

Абл. Падскокваць, трэсціся. [Арлоўскі] хваравіта моршчыўся і стагнаў, калі сані дрогаліся ад тоўстых каран[ёў] дрэў. Паслядовіч. Пад нагамі ў .. [Салаўёва] гайдаецца і дрогаецца кузаў грузавіка. Шарахоўскі.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

алкара́н

(тур. Al-Koran, ад ар. al-Qur’ān)

тое, што і каран.

Слоўнік іншамоўных слоў (А. Булыка, 1999, правапіс да 2008 г., часткова)