короле́вский карале́ўскі;

Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (2012, актуальны правапіс)

royal​2 [ˈrɔɪəl] adj.

1. карале́ўскі, ца́рскі;

the royal family карале́ўская сям’я́

2. карале́ўскі (у назвах);

Royal Botanic Gardens Карале́ўскі батані́чны сад

3. пы́шны, раско́шны;

a royal welcome пы́шны прыём

Англійска-беларускі слоўнік (Т. Суша, 2013, актуальны правапіс)

regal

[ˈri:gəl]

adj.

карале́ўскі, ца́рскі

Ангельска-беларускі слоўнік (В. Пашкевіч, 2006, класічны правапіс) 

QC [ˌkju:ˈsi:] (пісьмоваe скар. ад Queen’s Co un sel) карале́ўскі адвака́т

Англійска-беларускі слоўнік (Т. Суша, 2013, актуальны правапіс)

königlich

a

1) карале́ўскі, ца́рскі

2) ве́лічны

Нямецка-беларускі слоўнік (М. Кур'янка, 2006, правапіс да 2008 г.) 

royal

[ˈrɔɪəl]

adj.

1) карале́ўскі

the royal family — карале́ўская сям’я́

royal power — карале́ўская ўла́да

2) Figur. пы́шны, карале́ўскі

3) высакаро́дны

royal metals — высакаро́дныя мэта́лы

Ангельска-беларускі слоўнік (В. Пашкевіч, 2006, класічны правапіс) 

дварэ́ц, ‑рца, м.

Будынак, які служыць жыллём і пастаянным месцазнаходжаннем цара, караля ці іншага кіраўніка дзяржавы, а таксама членаў іх сямей. Царскі дварэц. Каралеўскі дварэц. // Будынак, які вылучаецца пышнасцю, хараством, раскошай; палац. Мармуровыя дварцы Венецыі.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

старо́ста, ‑ы, ДМ ‑у, м.

Гіст. У Вялікім княстве Літоўскім і феадальнай Польшчы — службовая асоба, якая ўзначальвала адміністрацыю павета або ваяводства. Крыху пазней .. [Слонім] стаў каралеўскай эканоміяй, тут жыў каралеўскі намеснік — староста. «Помнікі». Князь аддаў загад старасту арыштаваць хлопца. Вялюгін.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

Манда́т ’паўнамоцтвы’, ст.-бел. мандатъ (мондатъ) ’каралеўскі ўказ’, ’выклік на суд’ (XIV ст.) запазычана са ст.-польск. mandat, якое з лац. mandātum ’даручэнне’ (Булыка, Лекс. запазыч., 57; Жураўскі–Крамко, Зб. Крапіве, 142).

Этымалагічны слоўнік беларускай мовы (1978-2017)

бальі́

(фр. bailli)

каралеўскі чыноўнік, які кіраваў судова-адміністрацыйнай акругай у сярэдневяковай Францыі.

Слоўнік іншамоўных слоў (А. Булыка, 1999, правапіс да 2008 г., часткова)