ка́пар I м., тех., см. капёр

ка́пар II м. (головной убор) ка́пор

Беларуска-рускі слоўнік, 4-е выданне (2012, актуальны правапіс)

Rámme

f -, -n тэх. капёр, ка́пар

Нямецка-беларускі слоўнік (М. Кур'янка, 2006, правапіс да 2008 г.) 

ка́пар ​1,

гл. капёр.

ка́пар ​2, ‑а, м.

Дзіцячая або жаночая цёплая, на ўсю галаву шапка прамавугольнага пакрою з завязкамі пад падбародкам. З-пад насунутага на лоб капара блішчалі адны вочы. Сабаленка.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

ба́ба​II ж., техн. ба́ба, -бы ж., капёр, род. капра́ м., ка́пар, -ра м.

Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (2012, актуальны правапіс)

ка́пар

(ст.-польск. kapar, kafar, ад ням. Keffer)

1) металічная або драўляная канструкцыя для забівання паляў;

2) тое, што і капёр;

3) прыстасаванне для драбнення металічнага лому і адходаў вытворчасці на металургічных заводах.

Слоўнік іншамоўных слоў (А. Булыка, 1999, правапіс да 2008 г., часткова)

Bär

m -en, -en

1) мядзве́дзь

2) буд. капёр, ба́ба

3) астр.

der Gróße ~ — Вялі́кая Мядзве́дзіца

◊ j-m éinen ~en áufbinden* — распавяда́ць каму́-н. небылі́цы [ба́йкі]

Нямецка-беларускі слоўнік (М. Кур'янка, 2006, правапіс да 2008 г.) 

Ка́пар 1, капёр ’металічная або драўляная канструкцыя (козлы) для забівання паляў’ (ТСБМ, Сцяшк., Федар. Рук.; КЭС, лаг.), лельч. ка́пар, ка́пор ’вага ў студні з жураўлём’ (Нар. сл., ДАБМ). Рус. копёр, капер, укр. копе́р, ка́пар, польск. kafar. Мяркуюць, што гэта запазычанне з ням. Käpfer ’галоўка бруса’, з с.-н.-ням. kepere ці з гал. keper (Фасмер, 2, 318; Шанскі, 2 (К), 303–304). Аб запазычанні ст.-бел. капаръ, капоръ са ст.-польск. kafar гл. Булыка, Запаз., 139, і Корчыц, Дасл. (Гродна), 31. Гл. таксама ЕСУМ, 2, 407 і 566.

Ка́пар 2 ’дзіцячая або жаночая цёплая шапка прамавугольнага пакрою з завязкамі пад падбародкам’ (ТСБМ, Інстр. I; полац. ДАБМ), капе́р (докш., ДАБМ). Рус. ка́пар, ка́пор і роднасныя: укр. капа, ст.-польск. kapa ’спецыяльнае прыстасаванне для закрывання галавы ад укусаў пчол’, в.-луж. kapa, khapa ’чапец, каптур’, славен. kápa ’пакрыццё галавы’, серб.-харв. ка̏па ’від шапкі’, балг. капа ’шапка’. Лексема капар запазычана з гал. kaper ’шапка’ < гал. kap, якое з італ. capparo, capero < познелац. cappa ’накрыццё галавы’.

Этымалагічны слоўнік беларускай мовы (1978-2017)

beetle

I [ˈbi:təl]

1.

n.

жук -а́ m.; хрушч -а́ m.

Colorado beetle — каляра́дзкі жук (у бу́льбе)

2.

v.i., informal

ху́тка ру́хацца, бе́гаць дро́бным кро́кам

II [ˈbi:təl]

1.

n.

1) Tech. ба́ба f. (для забіва́ньня па́ляў), капёр -ра́, ка́пар -а m. (машы́на)

2) таўка́ч -а́ m., таўка́чык -а m.

3) машы́на для ўбіва́ньня палатна́ й парка́лю

2.

v.t.

трамбава́ць, біць (каме́ньне)

Ангельска-беларускі слоўнік (В. Пашкевіч, 2006, класічны правапіс)