канто́ўка, ‑і, ДМ ‑тоўцы, ж.

Дзеянне паводле дзеясл. кантаваць (у 1, 3 знач.).

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

аканто́ўка, -і, ДМ -то́ўцы, мн. -і, -то́вак, ж.

1. гл. кантаваць.

2. Палоска, якой акантаваны малюнак, табліца і пад., кант (у 2 знач.).

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)

кантава́цца, ‑туюся, ‑туешся, ‑туецца; незак.

1. Разм. Праводзіць час у бескарысных намаганнях, з цяжкасцю дабіваючыся чаго‑н. — Вельмі доўга я кантаваўся пазаўчора на прахадной завода, часта званіў дырэктару, парторгу, у заўком. Мыслівец.

2. Зал. да кантаваць.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

ostrożnie

асцярожна; "ostrożnie" (на каробцы, скрыні) "не кантаваць!”

Польска-беларускі слоўнік (Я. Волкава, В. Авілава, 2004, правапіс да 2008 г.)

kánten

vt

1) кантава́ць; аблямо́ўваць

2) ста́віць на кант [руб] (скрынку, дошку)

Нямецка-беларускі слоўнік (М. Кур'янка, 2006, правапіс да 2008 г.) 

kantować

незак.

1. аблямоўваць;

2. кантаваць;

3. разм. ашукваць; махлярыць

Польска-беларускі слоўнік (Я. Волкава, В. Авілава, 2004, правапіс да 2008 г.)