Verbum

напасле́дак, прысл.

Пад канец, завяршаючы што-н.

Сказаць н.

сканчэ́нне, -я, н.

Завяршэнне, давядзенне чаго-н. да канца; канец.

С. палявых работ.

◊

Да сканчэння свету — вельмі доўга, назаўсёды.

Сканчэнне свету — у хрысціянскім веравучэнні: канец, пагібель свету.

дыдакты́зм, -у, м. (кніжн.).

Павучальнасць.

Канец байкі ўспрымаецца як д.

каю́к, нескл., м. (разм.).

Канец, смерць.

Думала, ужо к. будзе.

скана́нне, -я, н.

Канец жыцця, смерць.

◊

Да сканання — да апошняга ўздыху.

халэ́мус, нескл., м., у знач. вык., каму-чаму (разм., жарт.).

Гібель, канец, смерць.

заключэ́нне, -я, н.

1. гл. заключыць.

2. Сцверджанне, якое з’яўляецца вывадам з чаго-н.

Прыйсці да заключэння.

З. эксперта.

3. Апошняя частка, канец чаго-н.

Цікавае з. п’есы.

◊

У заключэнне — пад канец, заканчваючы што-н.

капу́т, нескл., м., у знач. вык., каму-чаму (разм.).

Канец, гібель.

К. усяму ліхому.

заканчэ́нне, -я, н.

Завяршэнне, канец чаго-н.

З. школы.

З. тэрміну дагавору.

З. рамана.