кана́рак

‘птушка канарэйка’

назоўнік, агульны, адушаўлёны, неасабовы, мужчынскі род, 1 скланенне

адз. мн.
Н. кана́рак кана́ракі
Р. кана́рака кана́ракаў
Д. кана́раку кана́ракам
В. кана́рака кана́ракаў
Т. кана́ракам кана́ракамі
М. кана́раку кана́раках

Крыніцы: piskunou2012.

Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2025, актуальны правапіс)

canary [kəˈneəri] n.

1. канарэ́йка

2. я́рка-жо́ўты ко́лер

Англійска-беларускі слоўнік (Т. Суша, 2013, актуальны правапіс)

кена́рка, ‑і, ДМ ‑рцы; Р мн. ‑рак; ж.

Разм. Канарэйка-самка.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

ке́нар прост. канарэ́йка-саме́ц, ке́нар, -ра м.

Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (2012, актуальны правапіс)

Ке́нар ’канарэйка-самец’ (ТСБМ). Да канарэйка (а > е пад націскам) ’птушка з Канарскіх астравоў’.

Этымалагічны слоўнік беларускай мовы (1978-2017)

ке́нар, ‑а, м.

Разм. Канарэйка-самец. Прыціхлі ў адной клетцы кенар з канарэйкай, а ў другой — шчыглы. Пестрак.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

Kanári¦envogel

m -s, -vögel заал. канарэ́йка

Нямецка-беларускі слоўнік (М. Кур'янка, 2006, правапіс да 2008 г.) 

canary

[kəˈneri]

n., pl. -naries

1) канарэ́йка f.

2) я́рка-жо́ўты ко́лер

Ангельска-беларускі слоўнік (В. Пашкевіч, 2006, класічны правапіс) 

dzwoniec

м. заал. лясная канарэйка (Chloris chloris)

Польска-беларускі слоўнік (Я. Волкава, В. Авілава, 2004, правапіс да 2008 г.)

◎ Кана́рак ’канарэйка, Serinus сапагіа’ (Нас.). З польск. kanarek ’тс’ < Kanar ’Канарскія астравы’, але, магчыма, і з н.-лац. avės сапагіае (Слаўскі, 2, 42).

Этымалагічны слоўнік беларускай мовы (1978-2017)