зажму́рыцца, ‑руся, ‑рышся, ‑рыцца; зак.

Зажмурыць свае вочы, прыкрыць іх павекамі. Казік сціснуўся ў камячок і зажмурыўся ад страху. Чарнышэвіч. // Прыкрыцца павекамі (пра вочы). Вочы зажмурыліся ад сонца.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

◎ Кузла́к ’камячок засохлага гною на поўсці жывёлы’ (Сл. паўн.-зах.). Параўн. лат. kužli ’касмыль, касмык’. Ці не балтызм, непасрэдная крыніца якога невядома.

Этымалагічны слоўнік беларускай мовы (1978-2017)

◎ Куцу́к 1 ’камячок засохлага гною на поўсці жывёлы’ (Сл. паўн.-зах.). Параўн. куцаць (гл.).

◎ Куцу́к 2 ’касмыль’ (Жыв. сл., З нар. сл.). Да куцук© (гл.).

Этымалагічны слоўнік беларускай мовы (1978-2017)

gomółka

ж.

1. камяк, камячок;

2. круглы сырок

Польска-беларускі слоўнік (Я. Волкава, В. Авілава, 2004, правапіс да 2008 г.)

прымаро́жаны, ‑ая, ‑ае.

1. Дзеепрым. зал. пр. ад прымарозіць.

2. у знач. прым. Злёгку пашкоджаны марозам; абмарожаны. Прымарожаныя яблыкі. □ [Лёкса] нагнулася, узяла ў руку прытаптаны нагамі корчык жыта — камячок чорнай зямлі з прымарожанымі жоўта-зялёнымі стрэлкамі і доўгімі белымі ніткамі карэньчыкаў. Кудравец.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

бо́бка, ‑і, ДМ ‑бцы; Р мн. ‑бак; ж.

Разм.

1. Асобнае зерне чаго‑н. [Лях:] — Бярыце па адной бобцы ды насаджвайце на кручок. Лобан.

2. Круглы камячок, шарык. Бобкі граду.

3. Круглая крапінка на матэрыі і інш.; гарошынка. Сукенка ў бобкі.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

bryłka

ж. камячок; кавалачак; драбок;

bryłka soli — драбок солі

Польска-беларускі слоўнік (Я. Волкава, В. Авілава, 2004, правапіс да 2008 г.)

nugget

[ˈnʌgɪt]

n.

1) камя́к -а́ m., камячо́к -ка́, кава́лак -ка m.

2) самаро́дак зо́лата

3) не́шта ва́ртаснае

Ангельска-беларускі слоўнік (В. Пашкевіч, 2006, класічны правапіс) 

Knólle f -, -n, Knóllen m -s, -

1) камя́к, камячо́к

2) клу́бень

3) шы́шка, гуз, на́расць

Нямецка-беларускі слоўнік (М. Кур'янка, 2006, правапіс да 2008 г.) 

crumple

[ˈkrʌmpəl]

1.

v.

1) ко́мчыць; каме́чыць, камячы́ць

2) камячы́цца, ко́мчыцца

3) па́даць, зьнемага́цца

2.

n.

камя́к -а́ m., камячо́к -ка́ m.

Ангельска-беларускі слоўнік (В. Пашкевіч, 2006, класічны правапіс)