каме́нны
прыметнік, якасны
|
адз. |
мн. |
| м. |
ж. |
н. |
- |
| Н. |
каме́нны |
каме́нная |
каме́ннае |
каме́нныя |
| Р. |
каме́ннага |
каме́ннай каме́ннае |
каме́ннага |
каме́нных |
| Д. |
каме́ннаму |
каме́ннай |
каме́ннаму |
каме́нным |
| В. |
каме́нны (неадуш.) каме́ннага (адуш.) |
каме́нную |
каме́ннае |
каме́нныя (неадуш.) каме́нных (адуш.) |
| Т. |
каме́нным |
каме́ннай каме́ннаю |
каме́нным |
каме́ннымі |
| М. |
каме́нным |
каме́ннай |
каме́нным |
каме́нных |
Крыніцы:
krapivabr2012,
piskunou2012,
prym2009,
sbm2012,
tsblm1996,
tsbm1984.
Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2025, актуальны правапіс)
каме́нны
прыметнік, адносны
|
адз. |
мн. |
| м. |
ж. |
н. |
- |
| Н. |
каме́нны |
каме́нная |
каме́ннае |
каме́нныя |
| Р. |
каме́ннага |
каме́ннай каме́ннае |
каме́ннага |
каме́нных |
| Д. |
каме́ннаму |
каме́ннай |
каме́ннаму |
каме́нным |
| В. |
каме́нны (неадуш.) каме́ннага (адуш.) |
каме́нную |
каме́ннае |
каме́нныя (неадуш.) каме́нных (адуш.) |
| Т. |
каме́нным |
каме́ннай каме́ннаю |
каме́нным |
каме́ннымі |
| М. |
каме́нным |
каме́ннай |
каме́нным |
каме́нных |
Крыніцы:
krapivabr2012,
piskunou2012,
prym2009,
sbm2012,
tsblm1996,
tsbm1984.
Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2025, актуальны правапіс)
раза́к, -а́, мн. -і́, -о́ў, м. (спец.).
1. Вялікі шырокі нож.
2. Рэжучая частка якой-н. машыны, прылады, якога-н. інструмента.
3. Першабытная каменная сякера.
Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)
скала́, -ы́, мн. ска́лы і (з ліч. 2, 3, 4) скалы́, скал, ж.
Каменная гара з вострымі выступамі, крутымі схіламі.
Падводная с.
|| прым. ска́льны, -ая, -ае.
Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)
ка́менный
1. (о здании из камня или кирпича) мурава́ны;
ка́менный дом мурава́ны дом;
ка́менная стена́ мурава́ная сцяна́, мур;
2. в др. знач. каме́нны;
ка́менная соль каме́нная соль;
ка́менный у́голь каме́нны ву́галь;
ка́менный век ист. каме́нны век;
ка́менный мост каме́нны мост;
ка́менная насти́лка брук;
ка́менные поро́ды геол. каме́нныя паро́ды;
ка́менные рабо́ты каме́нныя рабо́ты;
ка́менная ба́ба каме́нная ба́ба;
ка́менный мешо́к каме́нны мяшо́к;
◊
как за ка́менной стено́й як за муравана́й (каме́ннай) сцяно́й.
Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (2012, актуальны правапіс)
stonework
[ˈstoʊnwɜ:rk]
n.
1) мурава́ньне, каме́нная муро́ўка
2) каме́нны падму́рак, сьцяна́
3) каме́нная скульпту́ра
Ангельска-беларускі слоўнік (В. Пашкевіч, 2006, класічны правапіс)
Ангельска-беларускі слоўнік (В. Пашкевіч, 2006, класічны правапіс)
Беларуская Савецкая Энцыклапедыя (1969—76, паказальнікі; правапіс да 2008 г., часткова)
стэ́ла, ‑ы, ж.
Вертыкальна пастаўленая каменная або металічная пліта (надмагільная, мемарыяльная) з надпісам або з рэльефнымі вобразамі.
[Грэч. stēlē — слуп.]
Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)
падму́рак, -рка, мн. -ркі, -ркаў, м.
1. Каменная ці цагляная кладка пад чым-н., фундамент.
П. хаты.
Закласці п.
2. перан. База, апора, аснова (кніжн.).
Эканоміка — п. жыцця грамадства.
|| прым. падму́ркавы, -ая, -ае (да 1 знач.).
Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)