калькахіміягра́фія
(ад калька + хімія + -графія)
спосаб прыгатавання без фотаапарата штрыхавых клішэ.
Слоўнік іншамоўных слоў (А. Булыка, 1999, правапіс да 2008 г., часткова)
replika
ж.
1. рэпліка;
2. аўтарская копія;
3. лінгв. калька
Польска-беларускі слоўнік (Я. Волкава, В. Авілава, 2004, правапіс да 2008 г.)
Выпраме́ньваць (БРС). Да прамень (гл.). Структурная калька рус. излуча́ть, таксама, як і выпраме́ньванне, калька рус. излуче́ние (Крукоўскі, Уплыў, 121).
Этымалагічны слоўнік беларускай мовы (1978-2017)
Выпрамні́к (БРС). Да вы́праміць. Структурная калька рус. выпрями́тель ’тс’, таксама, як і выпрамля́льны, — калька рус. выпрямите́льный (Крукоўскі, Уплыў, 117 і наст.).
Этымалагічны слоўнік беларускай мовы (1978-2017)
Вастраку́тнік ’вастракутнік’ (БРС), вастраку́тны (БРС). Рус. остроуго́льный, остроуго́льник. Здаецца, калька з рус. мовы (а гэта калька з еўрапейскіх моў; параўн. ням. spitzwinklig ’вастракутны’).
Этымалагічны слоўнік беларускай мовы (1978-2017)
Рэменякве́тнік ’расліна-паразіт сямейства рэменяцветных’ (БРС), рэменяцветнік ’тс’ (ТСБМ). Калька з рус. ремнецветник ’амяла’, якое калька ням. Riemenblume ’Loranthus L.’ (Riemen ’рэмень’, Blume ’кветка’).
Этымалагічны слоўнік беларускай мовы (1978-2017)
Выда́тнік (БРС). Наватвор 20‑х гадоў ад выда́тны; згодна з Крукоўскім (Уплыў, 127), калька з рус. отличник; параўн. таксама Трубачоў, Этимология, 1971, 384 (семантычная калька — еўрапеізм).
Этымалагічны слоўнік беларускай мовы (1978-2017)
Вакаме́р (БРС). Калька з рус. глазомер.
Этымалагічны слоўнік беларускай мовы (1978-2017)
Варата́р (БРС). Калька з рус. вратарь.
Этымалагічны слоўнік беларускай мовы (1978-2017)
Выяўле́нчы (БРС). Відавочна, калька з рус. изобразительный.
Этымалагічны слоўнік беларускай мовы (1978-2017)