казна

Том: 14, старонка: 227.

img/14/14-227_1490_Казна.jpg

Гістарычны слоўнік беларускай мовы (1982–2017)

казна́

(рус. казна, ад палавецк. xazna)

1) фінансавыя рэсурсы дзяржавы, цэнтралізаваныя дзяржаўныя крыніцы фінансаў; грашовыя сродкі якой-н. установы;

2) дзяржава як суб’ект пэўных маёмасных правоў і інтарэсаў;

3) гіст. сховішча грошай і каштоўнасцей цароў, князёў, манастыроў і інш., а таксама самі гэтыя каштоўнасці.

Слоўнік іншамоўных слоў (А. Булыка, 1999, правапіс да 2008 г.)

Казна́ ’асоба, што многа гаворыць і ўсіх абгаворвае’ (КЭС. лаг.). Рэгіянальны наватвор ад казніць ’абгаворваць’ (гл.).

Этымалагічны слоўнік беларускай мовы (1978-2017)

казна́

(цюрк. xazna)

1) фінансавыя рэсурсы дзяржавы; грашовыя сродкі якой-н. установы;

2) дзяржава як суб’ект пэўных маёмасных правоў і інтарэсаў.

Слоўнік іншамоўных слоў. Актуальная лексіка (А. Булыка, 2005, правапіс да 2008 г.)

казна́ Дзяржаўны лес (Слаўг.). Тое ж казёншчына (Слаўг.).

□ ур. Казна (лес) каля в. Пасека Ст.-дар., ур. Казёншчына (лес) Слаўг.

Беларускія геаграфічныя назвы. Тапаграфія. Гідралогія. (І. Яшкін, 1971, правапіс да 2008 г.)

фіск, ‑у, м.

1. У буржуазнай юрыспрудэнцыі — дзяржаўная казна; скарб (у 7 знач.).

2. Імператарская казна ў старажытным Рыме.

[Лац. fiscus.]

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

фіск

(лац. fiscus = кошык)

1) імператарская казна ў Стараж. Рыме;

2) дзяржаўная казна ў буржуазнай юрыдычнай літаратуры.

Слоўнік іншамоўных слоў (А. Булыка, 1999, правапіс да 2008 г.)

Stáatsschatz

m -es, -schätze джяржа́ўная казна́

Нямецка-беларускі слоўнік (М. Кур'янка, 2006, правапіс да 2008 г.) 

Fískus

m -, - i -en гіст. казна́, фіск

Нямецка-беларускі слоўнік (М. Кур'янка, 2006, правапіс да 2008 г.) 

эра́рый

(лац. aerarium, ад aes = медзь, грошы)

дзяржаўная казна ў Стараж. Рыме.

Слоўнік іншамоўных слоў (А. Булыка, 1999, правапіс да 2008 г.)