ка́зачны, -ая, -ае.

1. гл. казка.

2. перан. Незвычайны, дзівосны, цудоўны, небывалы.

К. куточак.

Казачная цана.

|| наз. ка́зачнасць, -і, ж. (да 2 знач.).

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)

bedtime story [ˈbedtaɪmˌstɔ:ri] n. ка́зка (дзецям перад сном)

Англійска-беларускі слоўнік (Т. Суша, 2013, актуальны правапіс)

apologue

[ˈæpəlɔg]

n.

павуча́льная ка́зка

Ангельска-беларускі слоўнік (В. Пашкевіч, 2006, класічны правапіс) 

baśń

ж. казка; паданне;

baśń ludowa — народная казка

Польска-беларускі слоўнік (Я. Волкава, В. Авілава, 2004, правапіс да 2008 г.)

Ámmenmärchen

n -s, - дзіця́чая ка́зка

Нямецка-беларускі слоўнік (М. Кур'янка, 2006, правапіс да 2008 г.) 

ска́зка

1. ка́зка, -кі ж.;

2. перен. ка́зка, -кі ж., ба́йка, -кі ж.;

всё э́то ска́зки усё гэ́та ка́зкі (ба́йкі);

3. (список, реестр) ист. ска́зка, -кі ж.;

реви́зская ска́зка ист. рэві́зская ска́зка;

◊

ска́зка про бе́лого бычка́ шутл. ка́зка пра бе́лага бычка́;

Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (2012, актуальны правапіс)

fairy tale

1) ка́зка f.

2) вы́думка, небылі́ца f.

Ангельска-беларускі слоўнік (В. Пашкевіч, 2006, класічны правапіс) 

По́казка ’прыказка, байка’ (Янк. 1, Сл. ПЗБ). Ад по‑казка > да по- і казаць (гл.).

Этымалагічны слоўнік беларускай мовы (1978-2017)

fable [ˈfeɪbl] n.

1. ба́йка;

Aesop’s fables ба́йкі Эзо́па

2. не́быль, небылі́ца; ка́зка

3. леге́нда, міф

Англійска-беларускі слоўнік (Т. Суша, 2013, актуальны правапіс)

пры́казка, -і, ДМ -зцы, мн. -і, -зак, ж.

1. Кароткае народнае выслоўе павучальнага зместу; народны афарызм.

Стаць прыказкай (пра каго-, што-н., што стала агульнавядомым з якога-н. боку).

2. Прыгаворка, зачын казкі.

Гэта п., а казка наперадзе.

|| прым. пры́казкавы, -ая, -ае (да 1 знач.).

П. выраз.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)