каза́-дзераза́ ж., фольк. коза́-дереза́

Беларуска-рускі слоўнік, 4-е выданне (2012, актуальны правапіс)

каза свойская

т. 7, с. 411

Беларуская Энцыклапедыя (1996—2004, правапіс да 2008 г., часткова)

каза́-дзераза́, казы-дзеразы, ж.

Фальклорная назва казы. — Дзе ж твая каза-дзераза: ваўкі з’елі, ці мо ў заячую хату схавалася? Кулакоўскі.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

ко́зачка гл. каза.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)

казу́ля, -і, мн. -і, -зу́ль, ж.

Парнакапытная жывёліна сямейства аленевых; дзікая каза.

|| прым. казу́лін, -а, -ы.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)

ко́зачка, ‑і, ДМ ‑чцы; Р мн. ‑чак; ж.

Памянш.-ласк. да каза; невялікая каза.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

анго́рскі анго́рский;

~кая каза́ — анго́рская коза́

Беларуска-рускі слоўнік, 4-е выданне (2012, актуальны правапіс)

анго́рскі, ‑ая, ‑ае.

У выразах: ангорская каза гл. каза; ангорская кошка гл. кошка; ангорскі трус гл. трус.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

nanny goat [ˈnænigəʊt] n. каза́ (звыч. ужываецца дзецьмі ці ў размове з імі)

Англійска-беларускі слоўнік (Т. Суша, 2013, актуальны правапіс)

коза́ каза́, -зы́ ж.;

◊

драть, как си́дорову ко́зу лупі́ць, як сі́дараву казу́;

Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (2012, актуальны правапіс)