szwoleżer

м. кавалерыст (лёгкай конніцы)

Польска-беларускі слоўнік (Я. Волкава, В. Авілава, 2004, правапіс да 2008 г.)

cavalryman

[ˈkævəlrɪmən]

n., pl. -men

кавалеры́ст -а m.

Ангельска-беларускі слоўнік (В. Пашкевіч, 2006, класічны правапіс) 

trooper [ˈtru:pə] n.

1. кавалеры́ст

2. AmE паліцэ́йскі

♦

swear like a trooper ВrE, dated ла́яцца апо́шнімі сло́вамі, ≅ ла́яцца як рамі́знік

Англійска-беларускі слоўнік (Т. Суша, 2013, актуальны правапіс)

ко́ннік м.

1. (вершнік) Réiter m -s, -;

2. (кавалерыст) Kavalleríst [-valə-] m -en, -en

Беларуска-нямецкі слоўнік (М. Кур'янка, 2010, актуальны правапіс) 

Réiter

m -s, -

1) ко́ннік

2) вайск. кавалеры́ст

3) тэх. бягуно́к

Нямецка-беларускі слоўнік (М. Кур'янка, 2006, правапіс да 2008 г.) 

Рэ́йтар ’наёмны салдат кавалерыі ў арміях Зах. Еўропы, Польшчы і ВКЛ у XVI–XVII стст.) (Булыка, СІС). Ст.-бел. райтаръ (рейтаръ) ’кавалерыст; разбойнік’ < ст.-польск. rajtar < ням. Reiter і непасрэдна з ням. (Булыка, Лекс. запазыч., 62).

Этымалагічны слоўнік беларускай мовы (1978-2017)

ranger

[ˈreɪndʒər]

n.

1) аб’е́здчык, лясьні́к лесьніка́ m.

2) ко́ньнік, ве́ршнік, кавалеры́ст -а m.

3) рэ́йнджэр -а m.

Ангельска-беларускі слоўнік (В. Пашкевіч, 2006, класічны правапіс) 

cavalier

[,kævəˈlɪr]

1.

n.

1) ко́ньнік -а, кавалеры́ст -а, ры́цар -а m.

2) кавале́р, джэнтэльмэ́н -а m.

2.

adj.

фанабэ́рысты, ганары́сты, ганарлі́вы

Ангельска-беларускі слоўнік (В. Пашкевіч, 2006, класічны правапіс) 

драгу́н

(ст.-польск. dragun, ад фр. dragon)

кавалерыст у большасці еўрапейскіх армій 17—19 ст., у т.л. і ў складзе войска Вялікага княства Літоўскага (17—18 ст.), здольны весці бой і ў пешым страі.

Слоўнік іншамоўных слоў (А. Булыка, 1999, правапіс да 2008 г.)

horseman

[ˈhɔrsmən]

n., pl. -men

1) ко́ньнік -а m., ко́нны -ага m.

2) яздо́к ездака́ m.

3) ко́нюх -а m.

4) Obsol. кавалеры́ст -а m.

Ангельска-беларускі слоўнік (В. Пашкевіч, 2006, класічны правапіс)