Кавалерыйскі эскадрон імя Л. М. Даватара партыз. брыгады 121-й імя А. Ф. Брагіна Мінскай і Палескай абл. 8/153
Беларуская Савецкая Энцыклапедыя (1969—76, паказальнікі; правапіс да 2008 г., часткова)
ко́нны, -ая, -ае.
1.гл. конь.
2. Які прыводзіцца ў рух коньмі.
Конная касілка.
3. Які мае адносіны да конніцы; кавалерыйскі.
К. ўзвод.
К. атрад.
Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)
kawaleryjski
кавалерыйскі
Польска-беларускі слоўнік (Я. Волкава, В. Авілава, 2004, правапіс да 2008 г.)
Réiterschwadron
f -, -en кавалеры́йскі эскадро́н
Нямецка-беларускі слоўнік (М. Кур'янка, 2006, правапіс да 2008 г.)
szwadron, ~u
м. эскадрон;
szwadron konnicy — кавалерыйскі эскадрон
Польска-беларускі слоўнік (Я. Волкава, В. Авілава, 2004, правапіс да 2008 г.)
Мунду́р, ваўк.мунду́рак ’мундзір’ (Нас., Сл. ПЗБ). З польск.mundur, mundurek ’тс’ (Кюнэ, Poln., 79), якія з ням.Montur ’тс’. Голуб-Ліер (325) выводзіць ням. лексему з ісп.montura ’кавалерыйскі рыштунак’ < montar ’надзяваць рыштунак’. Параўн. франц.monter un cheval ’выступіць на кані’. Гл. таксама мундзір.
Этымалагічны слоўнік беларускай мовы (1978-2017)
squadron
[ˈskwɑ:drən]
n.
1) эска́дра караблёў, самалётаў
2) эскадрон -у m.; кавалеры́йскі дывізіён
3) эскадры́льля f.
4) гру́па f.
Ангельска-беларускі слоўнік (В. Пашкевіч, 2006, класічны правапіс)
раз’е́зд, -у і -а, М -дзе, мн. -ы, -аў, м.
1. -у, гл. раз’ехацца.
2. -у, звычайна мн. Паездкі ў розныя месцы.
Ён месяцамі бывае ў раз’ездах.
3. -а. Невялікае кавалерыйскае падраздзяленне, якое накіроўваецца для разведкі, аховы, сувязі ва ўмовах ваенных дзеянняў.
Кавалерыйскі р.
4. -а. Раздваенне аднакалейнага чыгуначнага пуці.
Цягнік спыніўся на раз’ездзе.
|| прым.раз’язны́, -а́я, -о́е (да 2 і 4 знач.).
Р. конь.
Р. пуць.
Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)
апе́ль
(фр. appel = заклік)
1) кавалерыйскі сігнал, якім заклікаюць да збору;
2) удар правай выцягнутай нагой па зямлі ў час фехтавання, што азначае пачатак атакі.
Слоўнік іншамоўных слоў (А. Булыка, 1999, правапіс да 2008 г.)
мане́ўр, ‑а, м.
1. Перамяшчэнне баявых сіл з мэтай нанесці ўдар праціўніку. Кавалерыйскі атрад Жаўны.. павінен зрабіць абходны манеўр і зайсці ў тыл немцам.Шамякін.
2.перан. Прыём з мэтай ашукаць, перахітрыць каго‑н. Таня зразумела нескладаны манеўр юнака: ён хацеў прабіцца без чаргі і заняць у вагоне месца на ўсю шумлівую кампанію.Даніленка.
3.толькімн. (мане́ўры, ‑аў). Тэхнічныя заняткі вялікай колькасці войск або флоту ва ўмовах, блізкіх да баявых. — Ні дрэннае надвор’е, ні суровыя баявыя абставіны, — гаварыў камдыў, — не маглі зламаць волі і ўпартасці байцоў на манеўрах.Каваль.
4.толькімн. (мане́ўры, ‑аў). Перамяшчэнне вагонаў і паравозаў на чыгуначных пуцях для састаўлення паяздоў.
[Фр. manoeuvre.]
Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)