шабо́т, ‑а, М ‑боце, м.

Чыгунная аснова кавадла механічнага молата.

[Фр. chabotte.]

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

Кува́дла ’кавадла’ (Нас., Мядзв., Грыг.). Гл. кавадла.

Этымалагічны слоўнік беларускай мовы (1978-2017)

Ámboss

m -es, -e) кава́дла

Нямецка-беларускі слоўнік (М. Кур'янка, 2006, правапіс да 2008 г.) 

кава́длачка, ‑а, н.

1. Памянш.-ласк. да кавадла.

2. Адна са слыхавых костачак у сярэднім вуху (у чалавека і млекакормячых).

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

накова́льня ж.

1. кава́дла, -ла ср.;

2. анат. кава́длачка, -ка ср.

Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (2012, актуальны правапіс)

anvil

[ˈænvɪl]

n.

1) кава́дла n.

2) Anat. кава́длачка n. (ко́стка ў сярэ́днім ву́ху)

Ангельска-беларускі слоўнік (В. Пашкевіч, 2006, класічны правапіс) 

kowadełko

н.

1. невялікае кавадла;

2. анат. кавадлачка

Польска-беларускі слоўнік (Я. Волкава, В. Авілава, 2004, правапіс да 2008 г.)

намаха́цца, ‑аюся, ‑аешся, ‑аецца; зак.

Разм. Доўга, многа памахаць чым‑н., наравіцца, махаючы чым‑н. Шыпулька накрычаўся, намахаўся рукамі і праз нейкі час таксама змоўк. Кулакоўскі. Міша Чэчат ступаў цяжка — за дзень добра-такі намахаўся каля кавадла. Арочка.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

Incus robusta malleum non metuit

Моцная кавадла не баіцца молата.

Крепкая наковальня не боится мол. та.

бел. Добрая кавадла не баіцца молата.

рус. Хорошая наковальня не боится ударов молота.

фр. L’enclume n’a pas peur de marteau (Наковальня не боится молота).

англ. A good anvil does not fear the hammer (Хорошей наковальне не страшен молот).

нем. Amboß fürchtet den Hammer nicht (Наковальня не боится молота).

Шасцімоўны слоўнік прыказак, прымавак і крылатых слоў (1993, правапіс да 2008 г.)

По́днязь ’падсцілка’ (Мат. Гом.). Рус. по́днесь ’ніжні вянец зрубу ў калодзежы’, по́днизь ’махры з бісеру, якія завязваюцца пад хустку’. З *под‑ніз (гл. ніз), параўн. нызь (іншая назва пудо́шва) ’ніжняя частка кавадла’ (драг., Жыв. сл.),

Этымалагічны слоўнік беларускай мовы (1978-2017)