юдо́ль ж., уст. ме́сца паку́ты; (участь) до́ля, -лі ж.;

◊

земна́я юдо́ль зямны́я паку́ты.

Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (2012, актуальны правапіс)

электрапрайграва́льнік, ‑а, м.

Электрамеханічны апарат для прайгравання грамафонных пласцінак. Круцяцца на дыску электрапрайгравальніка самаробныя грампласцінкі — прадукцыя фірмы, што гарантуе зямныя выгоды. Нядзведскі.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

worldly [ˈwɜ:ldli] adj.

1. зямны́; людскі́;

worldly pleasures зямны́я ра́дасці

2. во́пытны; дасве́дчаны, спрактыкава́ны;

worldly wisdom жыццёвая му́драсць

Англійска-беларускі слоўнік (Т. Суша, 2013, актуальны правапіс)

астрало́гія, ‑і, ж.

Ілжывае вучэнне аб уплыве нябесных свяціл на зямныя падзеі і жыццё людзей (як і ў старажытнасць займаецца прадказаннем будучага па размяшчэнні нябесных свяціл).

[Грэч. astron — зорка і logos — вучэнне.]

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

secular [ˈsekjələ] adj.

1. све́цкі, нецарко́ўны;

secular concerns зямны́я кло́паты;

secular music све́цкая му́зыка

2. немана́скі;

secular clergy бе́лае духаве́нства

Англійска-беларускі слоўнік (Т. Суша, 2013, актуальны правапіс)

геліябіяло́гія

(ад гелія- + біялогія)

раздзел біяфізікі, які вывучае ўплыў змен актыўнасці Сонца на зямныя арганізмы.

Слоўнік іншамоўных слоў (А. Булыка, 1999, правапіс да 2008 г.)

зямны́

1. Erd-;

зямны́ шар [зямна́я ку́ля] Érdkugel f -, Érdball m -s;

зямна́я вось Érdachse f -;

зямна́я кара́ геагр. Érdrinde f -;

зямно́е прыцягне́нне фіз. Érdanziehung f -;

2. перан. írdisch;

зямны́я бага́цці írdische Güter;

зямны́я спра́вы das Írdische (sub);

зямн пакло́н éine Verbéugung bis zur Érde

Беларуска-нямецкі слоўнік (М. Кур'янка, 2010, актуальны правапіс) 

ідэалізава́ны, ‑ая, ‑ае.

1. Дзеепрым. зал. пр. ад ідэалізаваць.

2. у знач. прым. Прыхарошаны, лепшы, чым у сапраўднасці. Людзі гэтыя — не так званыя ідэальныя героі і не ідэалізаваныя асобы, а самыя звычайныя, «зямныя» працаўнікі разумовай і часткова фізічнай працы. «Полымя».

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

фа́уна, ‑ы, ж.

Сукупнасць усіх відаў жывёл пэўнай мясцовасці ці пэўнага геалагічнага перыяду. Усурыйскія яноты з Белавежскай пушчы выстаўлены ў Гродзенскім заалагічным садзе ў якасці прадстаўнікоў не толькі далёкаўсходняй, але і мясцовай беларускай фауны. В. Вольскі. [Гарлахвацкі:] Зямныя нетры нямала хаваюць у сабе такіх астаткаў ранейшай флоры і фауны. Крапіва.

[Лац. Fauna.]

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

ГЛО́БУС

(ад лац. globus шар),

картаграфічны відарыс на паверхні шара, які захоўвае геам. падабенства контураў і суадносіны плошчы. Вылучаюць геагр. глобусы, якія адлюстроўваюць паверхню Зямлі, нябеснай сферы, Месяца і інш. Глобус геагр. адрозніваюць паводле тэматыкі (агульнагеагр., паліт., тэктанічныя, кліматычныя і інш.), маштабу і прызначэння. Выкарыстоўваюць пераважна як наглядныя навуч. дапаможнікі. Найб. выкарыстоўваюць зямныя глобусы ў маштабах 1:30 млн. — 1:80 млн. Лічыцца, што першы глобус быў зроблены ням. географам і падарожнікам М.Бегаймам (1492).

т. 5, с. 300

Беларуская Энцыклапедыя (1996—2004, правапіс да 2008 г., часткова)