Польска-беларускі слоўнік (Я. Волкава, В. Авілава, 2004, правапіс да 2008 г.)
rodak
м. суайчыннік; зямляк
Польска-беларускі слоўнік (Я. Волкава, В. Авілава, 2004, правапіс да 2008 г.)
ziomek
м.зямляк; суайчыннік
Польска-беларускі слоўнік (Я. Волкава, В. Авілава, 2004, правапіс да 2008 г.)
патрыёт
(гр. patriotes = зямляк, суайчыннік)
той, хто любіць сваю радзіму.
Слоўнік іншамоўных слоў (А. Булыка, 1999, правапіс да 2008 г., часткова)
fellow countryman
зямля́к земляка́m., суайчы́ньнік -а m.
Ангельска-беларускі слоўнік (В. Пашкевіч, 2006, класічны правапіс)
compatriot
[kəmˈpætriət]
n.
суайчы́ньнік -а m., зямля́к, земляка́m., зямля́чка f.
Ангельска-беларускі слоўнік (В. Пашкевіч, 2006, класічны правапіс)
нераўня́, ‑і, м.іж.
Пра чалавека, няроўнага з іншымі ў якіх‑н. адносінах. [Драздовіч:] — Ёсць тут яшчэ адзін наш зямляк. Таксама аграном, але нераўня Павалковічу.Машара.
Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)
саслужы́вец, ‑жыўца, м.
Той, хто працуе, служыць з кім‑н. у адным месцы, установе і пад. [Я] адшукала будоўлю, дзе працуе зямляк, яго самога, ягоных начальнікаў і саслужыўцаў.Лось.
Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)
Патрыёт ’той, хто любіць сваю радзіму, свой народ’ (ТСБМ). Праз польскую (patriota) ці рус. мову з ням.Patriot, якое з франц.patriote ’сын бацькаўшчыны’ < с.-лац.patriōta < ст.-грэч.πατριώτης ’зямляк, суайчыннік’ (Праабражэнскі, 2, 27; Фасмер, 3, 217; SWO, 1980, 558).
Этымалагічны слоўнік беларускай мовы (1978-2017)
◎ На́шынец ’наш, тутэйшы, зямляк’ (Сабаленка), ’чалавек з мясцовага асяроддзя’ (Ян.), нашчанец ’наш чалавек, свой брат’ (Нас., Гарэц.), на́шчыніц ’мясцовы чалавек, тубылец’ (Нік. Очерки; мсцісл., З нар. сл.), рус.нашенец ’наш, свой чалавек’, ст.-польск.naszyniec ’тс’, чэш., славац.пасінее ’тс’, славен.паспее ’наш, зямляк, суайчыннік’, серб.-харв.нашинац ’тс’, балг.на́шенец ’тс’, макед.нашинец ’тс’. Утворана ад *нашын‑ скі (Снишына, гл.), параўн. рус.нашинский, на́шенский ’наш, належачы нам’, чэш., славац.našinsky, серб.-харв.нашински, балг.на́шенски, макед.нашински (гл. ESSJ SG, 2, 440) або ад *нашын, параўн. рус.на́шин ’наш’ (пск., цвяр., СРНГ); формы з ‑шч‑ ад *нашчынскі, што магло быць утворана ад наскі, наські (гл.).