зазубры́ць, ‑зубру, ‑зубрыш, ‑зубрыць; зак., што.

Разм. Завучыць, вывучыць што‑н., не разумеючы сэнсу. Зазубрыць урок.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

swot [swɒt] n. BrE, infml, derog. зубры́ла

swot up [ˌswɒt:ʌp] phr. v. BrE, infml, derog. (for) зубры́ць;

swot up for an exam зубры́ць пе́рад экза́менам

Англійска-беларускі слоўнік (Т. Суша, 2013, актуальны правапіс)

падзубры́ць, ‑зубру, ‑зубрыш, ‑зубрыць; зак., што.

Разм. Падвучыць дадаткова. Падзубрыць верш. □ — Яны з Мікалаем разам хадзілі здаваць экзамены, шукалі зацішку, каб «падзубрыць», разам сталаваліся. Навуменка.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

óchsen

vt разм. зубры́ць

Нямецка-беларускі слоўнік (М. Кур'янка, 2006, правапіс да 2008 г.) 

долби́ть несов.

1. техн. дзяўбці́, дзяўба́ць;

2. (втолковывать) дзяўбці́;

3. школ., разг. зубры́ць;

Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (2012, актуальны правапіс)

büffeln

vt разм. зубры́ць; напру́жана працава́ць

Нямецка-беларускі слоўнік (М. Кур'янка, 2006, правапіс да 2008 г.) 

obkuwać się

незак. разм. зубрыць

Польска-беларускі слоўнік (Я. Волкава, В. Авілава, 2004, правапіс да 2008 г.)

bímsen

vt

1) разм. зубры́ць

2) шліфава́ць

Нямецка-беларускі слоўнік (М. Кур'янка, 2006, правапіс да 2008 г.) 

dzięciolić

незак. студ. жарг. вучыць; зубрыць

Польска-беларускі слоўнік (Я. Волкава, В. Авілава, 2004, правапіс да 2008 г.)

wykuwać

незак.

1. выкоўваць;

2. перан. зубрыць

Польска-беларускі слоўнік (Я. Волкава, В. Авілава, 2004, правапіс да 2008 г.)