раскусі́ць, ‑кушу, ‑кусіш, ‑кусіць; зак.
1. што. Кусаючы, раздзяліць на часткі. Раскусіць арэх. Раскусіць цукерку. □ Федзя і маці ўзялі па ягадцы ў рот, раскусілі і засмяяліся. Хомчанка. Забалелі ў вавёрачкі зубкі. — Не можа раскусіць арэхавай шкарлупкі. Вітка.
2. перан.; каго. Разм. Распазнаць, добра ўведаць. — А што да гэтага Капейкі, — сказаў я, спыніўшыся прыкурыць у Гаўруся, — дык я яго з першага вечара раскусіў. Брыль. Косця раскусіў іх [фашыстаў] каварную задуму і адмовіўся прымаць лякарства. Пятніцкі. Ужо і раней раскусіў я ў .. [Рабэйку] шляхцюка, але раней ён быў такі няшчасны... Гарэцкі.
Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)
Necessitas est durum telum
Неабходнасць ‒ моцная зброя.
Необходимость ‒ сильное оружие.
бел. Як прыйдзе бяда, прарэжуцца і зубкі. Як дасць Бог бяду, то й грошай здабуду. Калі нацерпішся гора ‒ даведаешся, як жыць.
рус. Нужда железо ломает. Нужда цепи рвёт. Нужда научит горшки обжигать.
фр. Le besoin rend l’homme hardi (Нужда делает человека смелым).
англ. Needs must when the devil drives (Нужда заставит плясать под дудку дьявола).
нем. Not sucht Brot (Нужда ищет хлеб). Not lehrt Künste (Нужда учит искусствам).
Шасцімоўны слоўнік прыказак, прымавак і крылатых слоў (1993, правапіс да 2008 г.)