брахіяля́рыя

‘лічынка марскіх зорак’

назоўнік, агульны, неадушаўлёны, неасабовы, жаночы род, 2 скланенне

адз. мн.
Н. брахіяля́рыя брахіяля́рыі
Р. брахіяля́рыі брахіяля́рый
Д. брахіяля́рыі брахіяля́рыям
В. брахіяля́рыю брахіяля́рыі
Т. брахіяля́рыяй
брахіяля́рыяю		 брахіяля́рыямі
М. брахіяля́рыі брахіяля́рыях

Крыніцы: piskunou2012.

Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2023, актуальны правапіс)

зо́рка

назоўнік, агульны, неадушаўлёны, неасабовы, жаночы род, 2 скланенне

адз. мн.
Н. зо́рка зо́ркі
Р. зо́ркі зо́рак
Д. зо́рцы зо́ркам
В. зо́рку зо́ркі
Т. зо́ркай
зо́ркаю		 зо́ркамі
М. зо́рцы зо́рках

Крыніцы: krapivabr2012, nazounik2008, sbm2012, tsblm1996, tsbm1984.

Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2023, актуальны правапіс)

гараско́п, -а, мн. -ы, -аў, м.

У астралогіі: табліца размяшчэння зорак, якая служыць для прадказання чыйго-н. лёсу, а таксама само такое прадказанне.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)

мілья́рд, -а, М -рдзе, мн. -ы, -аў.

1. ліч. кольк. Лік і колькасць, роўная тысячы мільёнаў.

2. м. Вельмі вялікая колькасць чаго-н.

Мільярды зорак.

|| парадк. мілья́рдны, -ая, -ае.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)

stérnlos

a бяззо́ркавы, без зо́рак

Нямецка-беларускі слоўнік (М. Кур'янка, 2006, правапіс да 2008 г.) 

прамяні́стасць, ‑і, ж.

Уласцівасць прамяністага. Прамяністасць зорак. Прамяністасць вачэй.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

канфігура́цыя, -і, мн. -і, -цый, ж. (спец.).

Знешнія абрысы, формы чаго-н., а таксама ўзаемнае размяшчэнне прадметаў або іх частак у выглядзе якой-н. фігуры.

К. марскіх берагоў.

К. зорак.

|| прым. канфігурацы́йны, -ая, -ае.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)

надзо́рны, ‑ая, ‑ае.

У паэтычных вобразах — які знаходзіцца вышэй зорак. Надзорны свет.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

сямізо́р’е, ‑я, н.

Сем бачных зорак у сузор’і Вялікай і Малой Мядзведзіцы.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

плея́да, -ы, ДМ -дзе, ж. (высок.).

1. Група выдатных дзеячаў пэўнай эпохі ў якой-н. галіне культуры, навукі.

П. выдатных пісьменнікаў.

2. (з вялікай літары), мн. Плея́ды, Плея́д. Вялікая колькасць яркіх зорак у сузор’і Цяльца.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)