знішто́жыцца, ‑жыцца; зак.

Разм. Тое, што і знішчыцца.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

знішча́цца, ‑аецца; незак.

1. Незак. да знішчыцца.

2. Зал. да знішчаць.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

rack​2 [ræk] n. :

♦ go to rack and ruin пайсці́ пра́хам, зні́шчыцца, загі́нуць

Англійска-беларускі слоўнік (Т. Суша, 2013, актуальны правапіс)

вы́весціся¹, 1 і 2 ас. не ўжыв., -ведзецца; вы́веўся, -велася; зак.

1. Перастаць існаваць; выйсці з ужытку.

Вывелася рыба ў сажалцы.

Такія звычаі ўжо даўно вывеліся.

2. Знікнуць, знішчыцца, аказацца выведзеным (гл. вывесці¹ ў 4 знач.).

Плямы вывеліся.

|| незак. выво́дзіцца, -во́дзіцца.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)

изгла́диться

1. (стать незаметным, стереться) згла́дзіцца; сце́рціся;

2. перен. (исчезнуть, уничтожиться) зні́шчыцца; сце́рціся.

Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (2012, актуальны правапіс)

схваста́цца, схвошчацца; зак.

Сапсавацца, знішчыцца ад працяглага хвастання. Венік схвошчацца — не злуйся. Палупцуйся розгамі. Пахне лістам, нібы ў лузе Ці ў гаі бярозавым. Барадулін.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

нівелі́равацца, ‑руецца; зак. і незак.

1. Знішчыцца (знішчацца), згладзіцца (згладжвацца), страціўшы свае асаблівасці. Пад.. уплывам [літаратурнай мовы] згладжваюцца, нівеліруюцца дыялектныя асаблівасці. «Полымя».

2. толькі незак. Зал. да нівеліраваць.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

wyniszczyć się

зак.

1. знішчыцца, вынішчыцца;

2. змардавацца, знясіліцца

Польска-беларускі слоўнік (Я. Волкава, В. Авілава, 2004, правапіс да 2008 г.)

зруйнава́цца, ‑нуецца; зак.

Разбурыцца, ператварыцца ў руіны. — Пры немцах, самі ведаеце, гаспадарка зруйнавалася, ад вёскі адны галавешкі засталіся. Навуменка. // Ліквідавацца, знішчыцца. Ён прыйдзе — дзень, Калі ў змаганні жаркім Зруйнуюцца заставы Й рубяжы. Лявонны.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

вы́травіцца ​1, ‑віцца; зак.

1. Атрымацца ад уздзеяння хімічных рэчываў (пра ўзор, адбітак). Вытравіўся афорт.

2. Знішчыцца ад хімічнага ўздзеяння; вывесціся. Вытравіліся плямы.

вы́травіцца ​2, ‑віцца; зак.

Спец. Паступова спусціцца (пра якарны ланцуг, канат і пад.).

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)