Зноў, ізно́ў (Багдановіч), дыял. зной (Жд. 1). Рус. сно́ва, сы́знова, пск., смал. изно́в, смал. изно́ву, бранск. изновь, укр. знов, ізно́в, знову, ізно́ву, польск. znów, znowu, чэш. znova, znovu, славац. znova, znovu, паэт. znov, серб.-луж. znowa, славен. iznȏva, iznòv, серб.-харв. и̏знова, балг. изно̀во. Ст.-слав. изнова. Ст.-рус. изнова (XIV ст.). Прасл. jьz‑nova ўяўляе сабой спалучэнне прыназоўніка з р. скл. прыметніка nov‑ (гл. новы), апошні галосны (канчатак р. скл.) рэдукуецца ці страчваецца ў сувязі з дээтымалагізацыяй (Шуба, Прыслоўе, 111).
Этымалагічны слоўнік беларускай мовы (1978-2017)
жар м.
1. гарачыня́, -ні́ ж.; (зной) спёка, -кі ж., спяко́та, -ты ж.;
2. (угли) жар, род. жа́ру м.;
3. мед. гара́чка, -кі ж.;
лежа́ть в жару́ ляжа́ць у гара́чцы;
4. (пыл, рвение) запа́л, -лу м.;
◊
зада́ть жа́ру зада́ць ды́хту;
подда́ть жа́ру падда́ць па́ры;
чужи́ми рука́ми жар загреба́ть погов. чужы́мі рука́мі жар заграба́ць.
Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (2012, актуальны правапіс)
спа́сці сов.
1. в разн. знач. спасть; (о жаре и т.п. — ещё) свали́ть;
з галавы́ спа́ла касы́нка — с головы́ спа́ла косы́нка;
спёка яшчэ́ не спа́ла — зной ещё не спал;
2. (осыпаться) опа́сть, попа́дать;
ужо́ ўсе лісты́ спа́лі — уже́ все ли́стья опа́ли (попа́дали);
3. (понизиться в уровне) спасть, убы́ть, уба́виться;
пасля́ паво́дкі вада́ спа́ла — по́сле наводне́ния вода́ спа́ла (убыла́);
4. (понизиться) упа́сть;
у хво́рага спа́ла тэмперату́ра — у больно́го упа́ла температу́ра;
5. (уменьшиться в объёме) опа́сть;
пухлі́на спа́ла — о́пухоль опа́ла;
◊ каро́на з галавы́ не спадзе́ — коро́на с головы́ не упадёт;
с. з це́ла — исхуда́ть
Беларуска-рускі слоўнік, 4-е выданне (2012, актуальны правапіс)