exterior​1 [ɪkˈstɪəriə] n.

1. во́нкавы, зне́шні, знадво́рны вы́гляд

2. уя́ўныя паво́дзіны

Англійска-беларускі слоўнік (Т. Суша, 2013, актуальны правапіс)

во́нкавы, -ая, -ае.

1. Знешні, знадворны.

В. выгляд.

Вонкавае падабенства.

Вонкавая паверхня.

2. Які праяўляецца толькі са знешняга боку, не закранаючы сутнасці чаго-н.

Твар яго здаваўся вонкава (прысл.) спакойным.

3. перан. Паказны, паверхневы, пазбаўлены глыбіні.

Пафас гэтых вершаў толькі в.

|| наз. во́нкавасць, -і, ж.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)

äußer, äußere

a зне́шні; во́нкавы, знадво́рны

Нямецка-беларускі слоўнік (М. Кур'янка, 2006, правапіс да 2008 г.) 

zewnętrzny

вонкавы; знадворны;

wygląd zewnętrzny — вонкавы выгляд

Польска-беларускі слоўнік (Я. Волкава, В. Авілава, 2004, правапіс да 2008 г.)

outside​1 [ˌaʊtˈsaɪd] n. the outside знадво́рны бок, во́нкавая паве́рхня;

the outside of the house знадво́рны бок до́ма/ха́ты;

from the outside знадво́рку, зво́нку

♦

at the outside са́мае бо́льшае;

on the outside зне́шне, з вы́гляду; зво́нку

Англійска-беларускі слоўнік (Т. Суша, 2013, актуальны правапіс)

нару́жный во́нкавы; (находящийся снаружи) знадво́рны;

нару́жное споко́йствие во́нкавы спако́й;

нару́жная дверь знадво́рныя дзве́ры.

Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (2012, актуальны правапіс)

надво́рны, -ая, -ае.

1. Размешчаны ў межах сядзібы.

Надворныя будынкі.

2. Той, што выходзіць на двор, знадворны.

Надворная сцяна.

3. Тое, што і знешні (у 2 знач.).

Надворная замкнёнасць.

4. Такі, якога яшчэ не паставілі на адкорм (пра свіней).

Надворныя парасяты.

○

Надворны саветнік — у дарэвалюцыйнай Расіі: цывільны чын сёмага класа.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)

outwardly

[ˈaʊtwərdli]

adv.

во́нкавы, знадво́рны; на вы́гляд, з вы́гляду

Ангельска-беларускі слоўнік (В. Пашкевіч, 2006, класічны правапіс) 

äußerlich

a

1) во́нкавы, знадво́рны

2) павярхо́ўны; паказны́

Нямецка-беларускі слоўнік (М. Кур'янка, 2006, правапіс да 2008 г.) 

экта-

(гр. ektos = звонку, знадворку)

першая састаўная частка складаных слоў, якая выражае паняцце «знешні, знадворны».

Слоўнік іншамоўных слоў (А. Булыка, 1999, правапіс да 2008 г.)