Змоўшчык, бунтаўшчык, а таксама наогул чалавек, які выступае супраць улады, законаў.
|| прым.крамо́льніцкі, -ая, -ае.
Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)
змо́ўнік, ‑а, м.
Тое, што і змоўшчык.
Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)
spiskowiec
м. загаворшчык; змоўшчык
Польска-беларускі слоўнік (Я. Волкава, В. Авілава, 2004, правапіс да 2008 г.)
крамо́льнік, ‑а, м.
Уст. Той, хто займаецца крамолай (у 1 знач.); змоўшчык, мяцежнік. Спачатку турэмшчыкі палічылі чыноўніка за вельмі сур’ёзнага злачынца, небяспечнага крамольніка.Арабей.
Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)
Verschworene
subm, f -n, -n змо́ўшчык, -чыца
Нямецка-беларускі слоўнік (М. Кур'янка, 2006, правапіс да 2008 г.)
хітрава́ты, ‑ая, ‑ае.
Трохі хітры. Вычыха хітраватая, але часам залішне меле языком і можа выбалбатаць тое, пра што думае.Кулакоўскі.// Які выражае пэўную хітрасць або сведчыць пра яе. [Ячны] падміргнуў мне, нібы змоўшчык, хітраватым вокам.Брыль.Невясёлы, прытомлены твар кранула мілая Ганне змоўніцкая, хітраватая ўсмешка.Мележ.
Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)
нібы́
1.союзсравнит. сло́вно, бу́дто, как бу́дто, то́чно;
гул нараста́ў, н. пры абва́ле ў гара́х — гул нараста́л, сло́вно (бу́дто, как бу́дто, то́чно) при обва́ле в гора́х;
ён падміргну́ў мне, н. змо́ўшчык — он подмигну́л мне, сло́вно (бу́дто, как бу́дто, то́чно) загово́рщик;
бяжы́ць, н. з ланцуга́ сарва́ўся — бежи́т, сло́вно (бу́дто, как бу́дто, то́чно) с це́пи сорва́лся;
2.частица бу́дто, бу́дто бы; (при обозначении мнимости — ещё) я́кобы; (при обозначении предположительности — ещё) вро́де;
н. хто́сьці кра́дзецца — бу́дто (бу́дто бы, вро́де) кто́-то подкра́дывается;
хадзі́лі чу́ткі, што мост н. ўзарва́ны — ходи́ли слу́хи, что мост я́кобы взо́рван
Беларуска-рускі слоўнік, 4-е выданне (2012, актуальны правапіс)