змаўля́цца гл. змовіцца

Беларуска-нямецкі слоўнік (М. Кур'янка, 2010, актуальны правапіс) 

ábkarten

vt (mit D) (за́гадзя тае́мна) змо́віцца, згавары́цца

Нямецка-беларускі слоўнік (М. Кур'янка, 2006, правапіс да 2008 г.) 

sprzysiąc się

зак. арганізаваць змову; змовіцца

Польска-беларускі слоўнік (Я. Волкава, В. Авілава, 2004, правапіс да 2008 г.)

porozumieć się

зак.

1. згаварыцца, дамовіцца, змовіцца;

2. звязацца, наладзіць сувязь

Польска-беларускі слоўнік (Я. Волкава, В. Авілава, 2004, правапіс да 2008 г.)

zmowa

zmow|a

ж. змова; закалот;

uknuć ~ę — змовіцца; арганізаваць змову

Польска-беларускі слоўнік (Я. Волкава, В. Авілава, 2004, правапіс да 2008 г.)

zmówić się

zmówi|ć się

зак.

1. (na со) згаварыцца; змовіцца;

2. безас.зайсці;

~łо się o pogodzie — гаворка зайшла пра надвор’е

Польска-беларускі слоўнік (Я. Волкава, В. Авілава, 2004, правапіс да 2008 г.)

дагаварыцца, угаварыцца, згаварыцца, дамовіцца, умовіцца, змовіцца, паразумецца / пра аплату: старгавацца, згадзіцца, угадзіцца; сысціся (перан.) □ прыйсці да згоды, знайсці агульную мову, сысціся ў цане, ударыць па руках, зварыць піва

Слоўнік сінонімаў і блізказначных слоў, 2-е выданне (М. Клышка, правапіс да 2008 г.)