разнатра́ўна-зла́кавы
прыметнік, адносны
|
адз. |
мн. |
| м. |
ж. |
н. |
- |
| Н. |
разнатра́ўна-зла́кавы |
разнатра́ўна-зла́кавая |
разнатра́ўна-зла́кавае |
разнатра́ўна-зла́кавыя |
| Р. |
разнатра́ўна-зла́кавага |
разнатра́ўна-зла́кавай
разнатра́ўна-зла́кавае |
разнатра́ўна-зла́кавага |
разнатра́ўна-зла́кавых |
| Д. |
разнатра́ўна-зла́каваму |
разнатра́ўна-зла́кавай |
разнатра́ўна-зла́каваму |
разнатра́ўна-зла́кавым |
| В. |
разнатра́ўна-зла́кавы (неадуш.)
разнатра́ўна-зла́кавага (адуш.) |
разнатра́ўна-зла́кавую |
разнатра́ўна-зла́кавае |
разнатра́ўна-зла́кавыя (неадуш.)
разнатра́ўна-зла́кавых (адуш.) |
| Т. |
разнатра́ўна-зла́кавым |
разнатра́ўна-зла́кавай
разнатра́ўна-зла́каваю |
разнатра́ўна-зла́кавым |
разнатра́ўна-зла́кавымі |
| М. |
разнатра́ўна-зла́кавым |
разнатра́ўна-зла́кавай |
разнатра́ўна-зла́кавым |
разнатра́ўна-зла́кавых |
Крыніцы:
piskunou2012.
Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2025, актуальны правапіс)
зла́кавы, ‑ая, ‑ае.
1. Які мае адносіны да злакаў, з’яўляецца злакам. Злакавыя расліны.
2. у знач. наз. зла́кавыя, ‑ых. Тое, што і злакі.
Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)
збо́жжавыя, -ых.
Злакавыя расліны (жыта, пшаніца, ячмень, авёс і пад.), зерне якіх скарыстоўваецца для атрымання прадуктаў харчавання і фуражу.
Сяўба збожжавых.
Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)
злак, -а, мн. -і, -аў, м.
Расліна са сцяблом у форме саломіны і дробнымі кветкамі, сабранымі ў суквецце (колас, мяцёлку або кісць).
Хлебныя злакі.
Кармавыя злакі.
|| прым. зла́кавы, -ая, -ае.
Злакавыя расліны.
Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)
Красава́ць ’цвісці (пра злакавыя расліны)’ (ТСБМ, Шат., Касп., Сл. паўн.-зах.). Гл. краса 2.
Этымалагічны слоўнік беларускай мовы (1978-2017)
нязжа́ты, ‑ая, ‑ае.
1. Які застаўся на корані (пра злакавыя расліны). У лагчынах з поля — яно было справа — на шашу пасля цяпла дыхнуў рэдзенькі, халодны вецер, прынёс пах нязжатага ячменю і сухога сена. Пташнікаў.
2. Такі, на якім засталіся на корані злакавыя расліны. Пералівы жоўта-зялёнага колеру дрыжалі над нязжатым полем. Бядуля.
Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)
каласавы́, ‑ая, ‑ое.
Які мае суквецце ў выглядзе коласа. Каласавыя культуры. // у знач. наз. каласавы́я, ‑ых. Злакавыя збожжавыя расліны. Раннія каласавыя.
Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)
красава́ць, -су́ю, -су́еш, -су́е; -су́й; незак.
1. (1 і 2 ас. не ўжыв.). Цвісці (пра злакавыя расліны).
Красуе жыта.
2. Тое, што і красавацца (у 4 знач.).
Красуй на радасць сынам тваім і ўнукам, дарагая Беларусь!
|| наз. красава́нне, -я, н.
Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)
зле́гчы, зля́гу, зля́жаш, зля́жа; злёг, зле́гла; зляж; зак.
1. Захварэўшы, надоўга легчы ў пасцель.
Старая злегла ад моцнай прастуды.
2. (1 і 2 ас. не ўжыв.). Прыгнуцца да зямлі, палегчы (пра злакавыя расліны).
Жыта злегла.
|| незак. зляга́ць, -а́ю, -а́еш, -а́е.
Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)
ГІДРАФО́БЫ
[ад гідра... + ...фоб(ы)],
арганізмы, якія пазбягаюць блізкасці або лішку вады (напр., кактусавыя, некат. стэпавыя, пустынныя і паўпустынныя злакавыя, саранча, скарпіёны і інш.).
т. 5, с. 237
Беларуская Энцыклапедыя (1996—2004, правапіс да 2008 г., часткова)