Асобнае зернетка ікры. Асаблівых змен у нашым акварыуме не наглядалася: хіба толькі што ікрынкі крыху пабольшалі і набухлі.Якімовіч.
Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)
kernel
[ˈkɜ:rnəl]
n.
1) ядро́n. (арэ́ха); зе́рне n., зе́рнетка, зярня́тка n. (жы́та, пшані́цы)
2) сярэ́дняя або́ найважне́йшая ча́стка; су́тнасьць f.
Ангельска-беларускі слоўнік (В. Пашкевіч, 2006, класічны правапіс)
праслізну́ць, ‑ну, ‑неш, ‑не; ‑нём, ‑няце; зак.
1. Слізгаючыся, прайсці, праскочыць праз што‑н., паміж чым‑н. Пакуль я капаў, мае памочнікі так старанна перабіралі кожную грудку зямлі, што, бадай, і макавае зернетка не праслізнула б міма іх рук.Штыхаў.
2. Непрыкметна прайсці, прабрацца. Хвілінкі праз дзве зноў праслізнула фігура. Лабановічу здалося, нібы тая ж самая, што іх абганяла.Колас.Толькі Сымон Карызна выйшаў з дзвярэй свае кватэры, у іх ціхенька праслізнуў Галілей.Зарэцкі.
Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)
Зе́рне ’семя; крупінка’. Рус.зерно́, укр.зерно́, зе́рня́, польск.ziarno, н.-луж.zerno ’зерне’, ’збожжа’, в.-луж.zorno, палаб.źornü ’зерне’, чэш., славац.zrno ’зерне’, ’збожжа’, чэш.zrní, славац.zrnie зборн. ’зерне’, славен.zrnọ, zrne, zrnje зборн. ’зерне’, ’зерне (асобнае)’, серб.-харв.зр̏но, зборн. зрње, балг.зъ̀рно, макед.зрно ’зерне (асобнае)’. Ст.-слав.зръно ’зерне’. Ст.-рус.зерно (XI ст.). Форма зерне першапачаткова была зборнай на ‑ьje ад zьrn‑o: zьrn‑ьje ці памянш. формай на ‑ęt‑: zьrn‑ę (параўн. другасныя памянш. зе́рнетка і зярня́тка). Аснова zьrn‑ роднасная літ.žìrnis ’гарошына’, лат.zir̂ns, ст.-прус.syrne, ням.Korn, лац.grānum ’зерне’. Фасмер, 2, 95–96, Шанскі, 2, З, 90; Махэк₂, 719; Скок, 3, 662–663. Zьrn‑ ўтворана з суфіксам ‑n‑ ад і.-е. кораня *gʼṛ‑ (гл. Покарны, 1, 390–391, дзе, аднак, слав. форм з ‑n‑ няма), які прадстаўлены ў рус.зреть ’спець’ (гл. зары́ць). Траўтман, 372, Фартунатаў, AfslPh, 4, 587; Мейе, Études, 447.
Ангельска-беларускі слоўнік (В. Пашкевіч, 2006, класічны правапіс)
corn
I[kɔrn]1.
n.
1) кукуру́за f. (расьлі́на й зе́рне)
2) зе́рне (збажыны́)
3) Brit. збо́жжа n.
4) Scot., irish авёс, аўса́m.
5) пясчы́нка, салі́нка f. (зе́рнетка со́лі)
6) informal кукуру́зная гарэ́лка
2.
v.t.
1) салі́ць
corned beef — пасо́леная я́лавічына
2) кармі́ць жывёлу кукуру́зай ці збо́жжам
3) засе́яць збо́жжам або́ кукуру́зай
II[kɔrn]
n.
мазо́ль -аля́m.
Ангельска-беларускі слоўнік (В. Пашкевіч, 2006, класічны правапіс)
ка́ліва, ‑а, н.
1. Асобна ўзятая расліна, сцябліна, саломіна і інш. Прызбы паўрасталі ў зямлю, на стрэхах расла лебяда і мох. На Мікуцёвай хаце нават буяла каліва добрага жыта.Чорны.Конь усунуў галаву ў яслі і, разгортваючы мызай сена, пачаў шукаць у ім смачнейшых каліў.Галавач.
2.Разм. Адно зернетка (збожжа, маку, якога‑н. насення і інш.). З далоні на далонь перасыпаючы некалькі каліў лубіну, ён [Антон] задаволена заўважыў: — Малайцы!Стаховіч.Насенне адборнае, залатое, каліва ў каліва.Грамовіч.
3.перан.Разм. Пра самую малую колькасць чаго‑н. Газы няма ўжо, трэба пазычыць дзе каліва.Зарэцкі.Становішча, у якім апынулася злучэнне, было настолькі цяжкім, што выбіраць не было з чаго, трэба было ісці на любую прапанову, калі ў ёй было хоць каліва надзеі.Краўчанка.
4.узнач.прысл.Разм. Трошкі, крыху. Той, хто яшчэ хоць каліва спадзяваўся пра мінучасць вайны, кінуў сябе супакойваць.Гартны.
•••
Да (апошняга) каліва — усё, цалкам.
Ні каліва — ніколькі, ані.
Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)