дохля́тина ж., разг. здыхля́ціна, -ны ж., здыхлі́на, -ны ж.; здыхата́, -ты́ ж., зды́хля, -лі ж., (о мужчине) здыхля́к, -ка́ м.

Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (2012, актуальны правапіс)

здыхата́, ‑ы, ДМ ‑хаце, ж.

Разм.

1. Павальная гібель жывёлы ад якой‑н. хваробы; мор. — Каб на вас здыхата, каб на вас. І сну вам няма, — вылаяўся высокі на сабак. Пальчэўскі.

2. Тое, што і здыхляціна (у 2 знач.). «Няхай яго з канём, — гаварылі [хлопцы], — валачыся з ім, здыхатой». Брыль.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

crock

I [krɑ:k]

n.

гліня́ны гаршчо́к, збано́к -ка́, глады́ш -а́ m.

II [krɑ:k]

n.

1) стара́я аве́чка, стары́ конь (кля́ча), здыхля́ціна f.

2) стары́ ляда́шчы чалаве́к

Ангельска-беларускі слоўнік (В. Пашкевіч, 2006, класічны правапіс)