здрабне́нне 1, ‑я, н.

Стан паводле знач. дзеясл. здрабнець. Здрабненне плямён. Здрабненне жывёлы.

здрабне́нне 2, ‑я, н.

Дзеянне паводле знач. дзеясл. здрабняць — здрабніць. Здрабненне кармоў. Здрабненне сіласнай масы.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

закажане́ць, ‑ею, ‑ееш, ‑ее; зак.

Разм. Спыніць рост, трапіўшы ў неспрыяльныя ўмовы; зачахнуць, здрабнець. Цяля закажанела. □ — Не падкармілі, Параска, палетак у час, закажанеў лён, — сказала Васіліна, не хаваючы сваёй нездаволенасці. Хадкевіч.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

змізарне́ць, ‑ею, ‑ееш, ‑ее; зак.

1. Схудзець, здрабнець, асунуцца (пра твар, чалавека з пахудзелым тварам). Бацька вельмі схуднеў, неяк змізарнеў і з твару і з постаці, прыгорбіўся, як бы ім завалодала старасць, якая вось-вось зусім сагне, скруціць чалавека. Сабаленка. // Зачахнуць, паблякнуць. Змізарнела маладое лісце на дрэвах, сцяліся на вішнях кветкі. Пташнікаў.

2. перан. Страціць былую веліч, значэнне і пад. Дваранскі род змізарнеў.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

pinch

[pɪntʃ]

1.

v.t.

1) прышчамі́ць; прыці́снуць; ушчы́пнуць

2) сьці́снуць

3) зьмізарне́ць, схудне́ць, здрабне́ць; асу́нуцца

a face pinched by hunger — твар зьмізарне́ў ад го́ладу

4) быць скупы́м, скупі́цца

5) Sl. скра́сьці; ухапі́ць pf.

2.

n.

1) шчыпо́к -ка́ m.

2) дро́бка f.

a pinch of salt — дро́бка со́лі

3) го́ра n., бяда́ f.

in a pinch — у бядзе́

4) цяжко́е стано́вішча

5) Sl. крадзе́ж крадзяжу́ m., зладзе́йства n.

Ангельска-беларускі слоўнік (В. Пашкевіч, 2006, класічны правапіс)