irrecoverable

[,ɪrɪˈkʌvərəbəl]

adj.

1) беззваро́тны, згу́блены; незваро́тны

2) непапра́ўны (го́ра, стра́та)

Ангельска-беларускі слоўнік (В. Пашкевіч, 2006, класічны правапіс) 

уро́ненный

1. упу́шчаны; вы́пушчаны; згу́блены; скі́нуты;

2. стра́чаны; см. урони́ть​ 1, 5;

Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (2012, актуальны правапіс)

закі́нуты

1. (згублены) verlóren, verlégt;

2. (занядбаны) vernáchlässigt; úngepflegt;

закі́нуты сад ein verwílderter Gárten

Беларуска-нямецкі слоўнік (М. Кур'янка, 2010, актуальны правапіс) 

Збэ́йсаць ’згубіць’, мсцісл. ’дарэмна растраціць’ (Юрч. Фраз. 2), збайса́ць ’згубіць, аддаць, знасіць’ (Мат. Гом.), ’здратаваць, стаптаць, знішчыць’ (Бяльк.). Няясна. Магчыма, ад бэйбас, байбак ’гультай’ (гл.): *з‑бэйбас‑аць ’прагультаяваць’? Параўн. яшчэ лат. bèigts ’закончаны, згублены, мёртвы’, beĩgas ’канец, смерць’. Гл. яшчэ збэ́рсаць.

Этымалагічны слоўнік беларускай мовы (1978-2017)

губля́ць, -я́ю, -я́еш, -я́е; незак., каго-што.

1. Пазбаўляцца чаго-н., пакідаючы невядома дзе па няўважлівасці.

Г. пальчаткі.

2. перан. Перастаць мець што-н., валодаць чым-н.

Г. надзею.

Г. слых.

3. Марна траціць што-н.

Дарэмна г. час.

4. Збівацца з чаго-н., не заўважаць чаго-н.

Г. сцежку.

|| зак. згубі́ць, згублю́, згу́біш, згу́біць; згу́блены.

Лепей з разумным з., чым з дурным знайсці (прыказка).

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)

беззваро́тны, ‑ая, ‑ае.

1. Такі, якога нельга вярнуць; згублены, страчаны назаўсёды. Што ж твае вочы слязамі гараць, Па беззваротнай сумуюць вясне? Танк. [Доктар Шварц:] — У імя беззваротнага мінулага я прашу аб адным: ратуйце ад смерці дзяцей маіх і ўнукаў! Лынькоў.

2. Які дадзены назаўсёды і не павінен аддавацца. Беззваротная пазыка, дапамога.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

стра́чаны, ‑ая, ‑ае.

1. Дзеепрым. зал. пр. ад страціць.

2. у знач. прым. Згублены; патрачаны. Смерць і агонь глыбока раняць душу чалавека, але яшчэ глыбей — страчаная вера. Пташнікаў. Страчаныя пазіцыі былі адваяваны. Мележ. / у знач. наз. стра́чанае, ‑ага, н. Сёння страчанае не вернеш, Не сустрэць яго, Не знайсці. І. Калеснік.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

lost​1 [lɒst] adj.

1. : get lost заблудзі́ць

2. згу́блены; загі́нуўшы; ма́рна патра́чаны;

a lost cause безнадзе́йная спра́ва

♦

be lost for words разгубі́цца; не разуме́ць;

be lost in thought глыбо́ка заду́мацца

Англійска-беларускі слоўнік (Т. Суша, 2013, актуальны правапіс)

lost

[lɔst]

1.

v., p.t., p.p. of lose

2.

adj.

1) стра́чаны

2) згу́блены

3) прайгра́ны

4) змарнава́ны, стра́чаны (час)

Ангельска-беларускі слоўнік (В. Пашкевіч, 2006, класічны правапіс) 

missing

[ˈmɪsɪŋ]

adj.

згу́блены, адсу́тны, яко́га не стае́

one book is missing — аднае́ кні́гі не стае́

missing link — прапу́шчанае зьвяно́

Ангельска-беларускі слоўнік (В. Пашкевіч, 2006, класічны правапіс)