згру́зка, ‑і, ДМ ‑зцы, ж.

Спец. Дзеянне паводле знач. дзеясл. згружаць — згрузіць.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

згрузі́цца, згружуся, згрузішся, згрузіцца; зак.

Разм. Згрузіць якія‑н. рэчы, груз з чаго‑н.; разгрузіцца. Возчыкі згрузіліся.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

разгрузі́ць, ‑гружу, ‑грузіш, ‑грузіць; зак., каго-што.

1. Вызваліць ад грузу. Разгрузіць вагон. Разгрузіць параход. □ Глыбакавата села, не выцягнуць... Трэба разгрузіць машыну. Аляхновіч. // Зняць адкуль‑н. (груз); згрузіць. Разгрузіць тавар. □ — Эй..! — загаварыў на ломанай рускай мове пажылы немец. — Можа разгрузіце муку? Гурскі.

2. перан. Разм. Вызваліць, ачысціць ад чаго‑н. непатрэбнага, лішняга і пад. Разгрузілі і пакой цёткі Машы, падрыхтаваўшы яго для танцаў. Дубоўка. Каб разгрузіць сталіцу Беларусі ад залішняга руху, пракладзена не так даўно кальцавая дарога. В. Вольскі. // Зняць частку работы, вызваліць ад дадатковай нагрузкі.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

звалі́ць

1. úmwerfen* vt; úmrennen* vt (з ног); zu Bóden wérfen* (на зямлю); fällen vt (дрэва)

2. (у адно месца) zusámmenwerfen* vt, áufhäufen vt;

3. (скінуць) hinábwerfen* vt; ábladen* vt (згрузіць);

4. груб., разм. ábhauen vi (s);

◊

звалі́ць з сябе́ адка́знасць die Verántwortung von sich (D) ábwälzen [ábschieben*];

звалі́ць віну́ на каго-н. j-m die Schuld in die Schúhe schíeben*

Беларуска-нямецкі слоўнік (М. Кур'янка, 2010, актуальны правапіс)