Verbum

дзядзькава́нне, -я, н. (гіст.).

Стары звычай шляхты ў беларускіх землях аддаваць дзяцей у сялянскую сям’ю на выхаванне.

абра́днасць, -і, мн. -і, -ей, ж.

1. Сістэма абрадаў.

Зімовая народная а.

2. Абрадавы звычай.

Выконваць усе абраднасці.

звы́чка, -і, ДМ -чцы, мн. -і, -чак, ж.

1. Павадка, прывычка.

Ведаць звычкі звера.

2. Звычай, традыцыя (разм.).

Мясцовая з.

но́раў, -раву, мн. -равы, -аў, м.

1. Характар, сукупнасць душэўных якасцей.

Круты н.

Розныя па нораве.

2. Звычай, уклад жыцця, звычка.

◊

З норавам — упарты, наравісты.

старажы́тны, -ая, -ае.

1. Які ўзнік або існаваў даўно; вельмі даўні.

С. звычай.

Старажытныя грэкі.

Старажытныя паданні.

2. Вельмі стары.

С. бор.

|| наз. старажы́тнасць, -і, ж.

традыцы́йны, -ая, -ае.

1. Заснаваны на традыцыі (у 1 знач.) і замацаваны ёю.

Т. звычай.

2. Які адбываецца па традыцыі (у 2 знач.), па ўстаноўленым звычаі.

Традыцыйныя спаборніцтвы па бегу.

|| наз. традыцы́йнасць, -і, ж.

трады́цыя, -і, мн. -і, -цый, ж.

1. Звычаі, погляды, нормы паводзін і пад., якія перадаюцца ад папярэдніх пакаленняў наступным.

Гістарычныя традыцыі.

Традыцыі продкаў.

2. Парадак, звычай, што ўстанаўліваецца ў паводзінах, быце.

Т. адзначаць дзень нараджэння.

шчадрэ́ц, -раца́, мн. -рацы́, -рацо́ў, м. і шчадро́ўкі, -ро́вак (разм.).

Даўні звычай адзначаць вечар напярэдадні Новага года, сам гэты вечар і песня, якая спяваецца ў гэты вечар.

|| прым. шчадрэ́цкі, -ая, -ае і шчадро́ўскі, -ая, -ае.