інстру́кцыя, -і, мн. -і, -цый, ж.
1. Звод правіл, якія ўстанаўліваюць парадак і спосаб ажыццяўлення, выканання чаго-н. або паслядоўнасці.
І. па тэхніцы бяспекі.
Даваць інструкцыі.
|| прым. інструкцы́йны, -ая, -ае.
Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)
sklepienie
н. скляпенне; звод;
sklepienie niebieskie — купал неба;
sklepienie czaszki — звод чэрапа
Польска-беларускі слоўнік (Я. Волкава, В. Авілава, 2004, правапіс да 2008 г.)
улажэ́нне, -я, мн. -і, -яў, н.
1. Дадатковая рэч (звычайна каштоўная), уложаная ўнутр чаго-н.
Пакет з улажэннем.
2. Звод, збор законаў, пастаноў (уст.).
У. аб пакараннях.
Саборнае ў. 1649 года.
Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)
Стату́т ‘кодэкс, звод законаў’, ‘звод правілаў, палажэнняў’ (ТСБМ, Стан., Гарэц.), ‘перашкода, супынак’ (Нас.), ста́тут ‘аснова дзейнасці арганізацыі, таварыства і інш.’ (Байк. і Некр.), ст.-бел. статутъ ‘кодэкс, звод законаў’. Запазычана праз польск. statut ‘тс’ (параўн.: “ustawy… łacińskim językiem pisane, statutami zowią”, Варш. сл., 6, 406) або непасрэдна з лац. statutum ‘правіла’, першапачаткова ‘тое, што ўстаноўлена’ (ад statuere ‘паставіць, учыніць’, роднаснага *stati, гл. стаць).
Этымалагічны слоўнік беларускай мовы (1978-2017)
zwyrodnienie
н. выраджэнне, дэгенерацыя; звод
Польска-беларускі слоўнік (Я. Волкава, В. Авілава, 2004, правапіс да 2008 г.)
ко́дэкс, -а, мн. -ы, -аў, м.
1. Сістэматызаваны звод законаў.
Грамадзянскі к.
2. перан., чаго або які. Сукупнасць асноўных правіл, прынцыпаў, поглядаў.
Маральны к.
3. Старадаўні рукапіс у пераплёце (спец.).
Пергаментны к.
Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)
сводI м. (действие) звядзе́нне, -ння ср., звод, род. зво́ду м.
Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (2012, актуальны правапіс)
тэза́ўрус, -а, мн. -ы, -аў, м. (спец.).
1. Слоўнік мовы, які мае на мэце поўнае адлюстраванне ўсёй яе лексікі.
2. Слоўнік або звод дадзеных, які поўнасцю ахоплівае тэрміны, паняцці якой-н. спецыяльнай сферы.
|| прым. тэза́ўрусны, -ая, -ае.
Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)
шарыя́т, ‑у, М ‑рыяце, м.
Звод рэлігійных, бытавых правіл і юрыдычных норм феадальнага права, заснаваных на каране і пашыраных у некаторых мусульманскіх дзяржавах.
[Араб.]
Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)
изво́дII м., лит., уст. звод, род. зво́ду м., рэда́кцыя, -цыі ж.
Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (2012, актуальны правапіс)