Verbum

напава́л, прысл.

1. Адразу насмерць.

Забіць звера н.

2. перан. Вельмі моцна; пераканальна.

Факты білі н.

фу́тра, -а, н.

1. Валасяное покрыва на целе жывёлы; шэрсць.

2. Вырабленая шкура пушнога звера, а таксама гэтыя шкуры як прадмет гандлю, вытворчасці.

Ф. вавёркі.

Гандляваць футрам.

3. Зімовая вопратка з вырабленых шкур пушнога звера.

|| прым. фу́травы, -ая, -ае і футро́вы, -ая, -ае.

зя́па, -ы, мн. -ы, зяп, ж. (разм.).

Рот звера, рыбы; пашча; таксама (груб.) пра рот чалавека.

Заткні зяпу!

падра́ніць, -ню, -ніш, -ніць; -нены; зак., каго (што) (спец.).

Злёгку раніць (звера, птушку).

|| незак. падра́ньваць, -аю, -аеш, -ае.

раз’ю́шыць, -шу, -шыш, -шыць; -шаны; зак., каго (што).

Давесці да ярасці, шаленства.

Р. звера.

|| незак. раз’ю́шваць, -аю, -аеш, -ае.

зверава́ты, -ая, -ае.

1. Падобны з выгляду на звера.

2. У абыходжанні — грубы, злосны, нелюдзімы.

З. чалавек.

|| наз. зверава́тасць, -і, ж.

звы́чка, -і, ДМ -чцы, мн. -і, -чак, ж.

1. Павадка, прывычка.

Ведаць звычкі звера.

2. Звычай, традыцыя (разм.).

Мясцовая з.

падпільнава́ць, -ну́ю, -ну́еш, -ну́е; -ну́й; -нава́ны; зак., каго-што.

Падсцерагаючы, дачакацца з’яўлення каго-, чаго-н.

П. звера.

|| незак. падпільно́ўваць, -аю, -аеш, -ае.

заго́ншчык, -а, мн. -і, -аў, м.

Той, хто разам з другімі заганяе, гоніць звера на паляўнічых пры аблаве.

|| прым. заго́ншчыцкі, -ая, -ае.