адва́раны, ‑ая, ‑ае.

1. Дзеепрым. зал. пр. ад адварыць.

2. у знач. прым. Звараны, вараны. Стары моўчкі.. паставіў.. чыгун з халоднаю адваранаю бульбаю. Чорны.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

сращённый

1. зро́шчаны;

2. злу́чаны, зро́шчаны; зва́раны;

3. з’ядна́ны; см. срасти́ть.

Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (2012, актуальны правапіс)

underdone

[,ʌndərˈdʌn]

adj.

недапе́чаны, недава́раны; не зусі́м сьпе́чаны або́ зва́раны

Ангельска-беларускі слоўнік (В. Пашкевіч, 2006, класічны правапіс) 

пасо́лены, ‑ая, ‑ае.

1. Дзеепрым. зал. пр. ад пасаліць.

2. у знач. прым. У які ўсыпалі солі; салёны. Суп быў з бручкі, бульбы і буракоў, звараны на нішчымнай, але пасоленай вадзе. Машара.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

hártgesotten

a

1) кру́та зва́раны

2) закаране́лы (пра злачынца)

Нямецка-беларускі слоўнік (М. Кур'янка, 2006, правапіс да 2008 г.) 

gar gekócht

a зва́раны, згатава́ны; ~es Fleisch зва́ранае [згатава́нае] мя́са

Нямецка-беларускі слоўнік (М. Кур'янка, 2006, правапіс да 2008 г.) 

hard-boiled

[,hɑ:rdˈbɔɪld]

adj.

1) гу́ста зва́раны, круты́ (я́йка)

2) суро́вы, упа́рты (хара́ктар, чалаве́к)

Ангельска-беларускі слоўнік (В. Пашкевіч, 2006, класічны правапіс) 

brewage

[ˈbru:ɪdʒ]

n.

1) зва́раны напо́й, нава́р -у m., насто́й -ю m., насто́йка f.

2) варэ́ньне, зава́рваньне, насто́йваньне n.

Ангельска-беларускі слоўнік (В. Пашкевіч, 2006, класічны правапіс) 

вары́ць, вару́, ва́рыш, ва́рыць; ва́раны; незак., што.

1. Гатаваць страву, пітво кіпячэннем на агні.

В. бульбу.

В. абед.

2. Вырабляць што-н. шляхам кіпячэння, плаўлення і пад.

В. мыла.

В. шкло.

3. Рабіць зварку металічных прадметаў і іх частак.

В. сталь.

◊

Галава варыць у каго (разм.) — пра кемлівага, разумнага чалавека.

|| зак. звары́ць, звару́, зва́рыш, зва́рыць; зва́раны.

|| наз. ва́рка, -і, ДМ -рцы, ж. (да 1—3 знач.) і варэ́нне, -я, н. (да 1 і 2 знач.).

|| прым. ва́рачны, -ая, -ае (спец.).

В. цэх.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)

гу́ста нареч., в разн. знач. гу́сто;

г. пасе́янае жы́та — гу́сто посе́янная рожь;

г. зва́раны сіро́п — гу́сто сва́ренный сиро́п;

г. пачырване́ў — гу́сто покрасне́л;

◊ то г., то пу́ста — то гу́сто, то пу́сто

Беларуска-рускі слоўнік, 4-е выданне (2012, актуальны правапіс)