зба́ўка, ‑і, ДМ збаўцы; ж.

Разм.

1. Дзеянне паводле знач. дзеясл. збаўляць — збавіць.

2. Збаўленая колькасць чаго‑н.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

Збавёны ’святы’ (Нас.). З польск. zbawiony ’выратаваны’, ’блажэнны’. Гл. збаўляць.

Этымалагічны слоўнік беларускай мовы (1978-2017)

збаўля́цца I несов., страд. сбавля́ться; убавля́ться; см. збаўля́ць I

збаўля́цца II несов., возвр., страд., разг. избавля́ться, освобожда́ться, спаса́ться; см. зба́віцца, збаўля́ць II

Беларуска-рускі слоўнік, 4-е выданне (2012, актуальны правапіс)

zbawiać

незак. ратаваць; збаўляць

Польска-беларускі слоўнік (Я. Волкава, В. Авілава, 2004, правапіс да 2008 г.)

збаўле́нне ​1, ‑я, н.

Дзеянне паводле знач. дзеясл. збаўляць ​1 — збавіць ​1.

збаўле́нне ​2, ‑я, н.

Тое, што і збавенне. Мы зараз чуем выбухі глухія, Прыходзіць светлага збаўлення час. Астрэйка.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

збаве́нне, ‑я, н.

Дзеянне паводле знач. дзеясл. збаўляць ​2 — збавіць ​2 і стан паводле знач. дзеясл. збаўляцца ​2 — збавіцца ​2; ратунак. Адтуль збавення прагнуць людзі, А ў людзях ходзіць слых такі, Што будуць тут бальшавікі — Браты і правільныя суддзі. Колас.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

збаўле́нне I ср. сба́вка ж., убавле́ние, уба́вка ж.; см. збаўля́ць I

збаўле́нне II ср., разг., см. збаве́нне

Беларуска-рускі слоўнік, 4-е выданне (2012, актуальны правапіс)

ábstreichen

* vt

1) зма́хваць

2) выціра́ць

3) збаўля́ць (цэны); памянша́ць (якую-н. частку)

Нямецка-беларускі слоўнік (М. Кур'янка, 2006, правапіс да 2008 г.) 

ermäßigen

1.

vt змянша́ць, збаўля́ць (цану)

2.

(sich)

(um A) скарача́цца (аб выдатках)

Нямецка-беларускі слоўнік (М. Кур'янка, 2006, правапіс да 2008 г.) 

erlösen

vt збаўля́ць; вырато́ўваць

◊ erlöse uns von dem Übel — рэл. (па)зба́ў нас ад зло́га

Нямецка-беларускі слоўнік (М. Кур'янка, 2006, правапіс да 2008 г.)