зача́ты

1. разг. на́чатый;

2. биол. зача́тый;

1, 2 см. зача́ць

Беларуска-рускі слоўнік, 4-е выданне (2012, актуальны правапіс)

зачына́ць несов.

1. разг. начина́ть;

2. биол. зачина́ть;

1, 2 см. зача́ць

Беларуска-рускі слоўнік, 4-е выданне (2012, актуальны правапіс)

począć

зак.

1. пачаць, распачаць;

2. зачаць;

co począć? — што рабіць?

Польска-беларускі слоўнік (Я. Волкава, В. Авілава, 2004, правапіс да 2008 г.)

empfángen

*

1.

vt

1) атры́мліваць, прыма́ць, браць

2) сустрака́ць (гасцей)

2.

vi зацяжа́рыць, зача́ць

Нямецка-беларускі слоўнік (М. Кур'янка, 2006, правапіс да 2008 г.) 

дапа́сці, ‑паду, ‑падзеш, ‑падзе; ‑падзём, ‑падзяце; зак.

Разм.

1. да чаго. З прагнасцю накінуцца на што‑н. жаданае; дарвацца. Дапасці да вады. □ Пакуль гаспадыня завіхалася каля стала, рыхтуючы полудзень, Рачкоўскі і Карызна сноўдаліся па пакоі, абодва працятыя нецярплівасцю: Рачкоўскі — каб хутчэй дапасці да яды, а Карызна — каб хутчэй зачаць сваю шчырую споведзь. Зарэцкі.

2. Настойліва імкнучыся, дабрацца куды‑н., да якога‑н. месца. Дзяўчына перайшла Біць і першая дапала ў Муціжанскі лес да броду, перадала партызанам, што іх чакае і што трэба рабіць. Сачанка. // Паспець пабыць. Андрэй усё зробіць, усюды дападзе. Чорны.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

zéugen

I

vi

1) дава́ць паказа́нні, све́дчыць (von D – пра што-н.)

für [gégen] j-n ~ — выступа́ць све́дкай на кары́сць [супро́ць] каго́-н.

II

vt зача́ць; нараджа́ць

Нямецка-беларускі слоўнік (М. Кур'янка, 2006, правапіс да 2008 г.)