crack down

ужы́ць пава́жныя за́хады, наці́снуць

Ангельска-беларускі слоўнік (В. Пашкевіч, 2006, класічны правапіс) 

take steps

прыма́ць ме́ры, ужыва́ць за́хады

Ангельска-беларускі слоўнік (В. Пашкевіч, 2006, класічны правапіс) 

precautionary

[prɪˈkɔʃəneri]

adj.

папераджа́льны; засьцерага́льны (сыгна́л, за́хады)

Ангельска-беларускі слоўнік (В. Пашкевіч, 2006, класічны правапіс) 

make provision

ужыва́ць за́хады засьцяро́гі, прадбача́ць за́гадзя

Ангельска-беларускі слоўнік (В. Пашкевіч, 2006, класічны правапіс) 

пастано́ўшчык, ‑а, м.

Той, хто ажыццяўляе пастаноўку спектакля або фільма; рэжысёр. Пастаноўшчык [«Гамлета»] зрабіў захады, каб усё, што сказаў драматург, было належным чынам падкрэслена, а галоўнае — не забыта. Лужанін.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

poczynanie

н. пачынанне; мерапрыемства; захады

Польска-беларускі слоўнік (Я. Волкава, В. Авілава, 2004, правапіс да 2008 г.)

маладзі́цца, ‑джуся, ‑лодзішся, ‑лодзіцца; незак.

Прымаць захады, каб выглядаць больш маладым. Хоць .. [пані Адэлі] было ўжо далёка за сорак і ўдавіца добра такі раздалася ў стане, яна яшчэ маладзілася і паглядала на мужчын. Машара.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

drastic

[ˈdræstɪk]

adj.

кра́йні, надзвыча́йны; гвалто́ўны; рашу́чы

drastic measures — надзвыча́йныя за́хады

Ангельска-беларускі слоўнік (В. Пашкевіч, 2006, класічны правапіс) 

прыпужну́ць, ‑ну, ‑неш, ‑не; ‑нём, ‑няце; зак., каго-што.

Разм. Тое, што і прыпужаць. Малы ж ізноў сваё — не хоча апранацца, Выбрыкваць, уцякаць пачаў, хавацца. Зноў тыя ж захады прынятыя былі, — Міліцыяй малога прыпужнула. Корбан.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

Сро́дак ‘прыём, спосаб дзеяння, захады’ (ТСБМ, Нас., Байк. і Некр., Др.-Падб.). Ст.-бел. сродокъ, сродекъ ‘сярэдзіна; сродак’, запазычанне з ст.-польск. środek ‘сярэдзіна; сродак’ (Булыка, Лекс. запазыч., 186). Сучаснае бел. слова, ведаць, працягвае ст.-бел.; гл. яшчэ Карскі, Белорусы, 149; Кюнэ, Poln., 99. Далей да прасл. *serda ‘сярэдзіна’, *sьrdь‑ ‘сэрца’.

Этымалагічны слоўнік беларускай мовы (1978-2017)