пазатушо́ўваць, ‑аю, ‑аеш, ‑ае; зак., што.
Затушаваць усё, многае. Пазатушоўваць фотакарткі.
Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)
патушава́ць, ‑шую, ‑шуеш, ‑шуе; зак., што.
1. Затушаваць усё, многае.
2. і без дап. Тушаваць некаторы час.
Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)
затушо́ўка, ‑і, ДМ ‑шоўцы, ж.
Дзеянне паводле знач. дзеясл. затушоўваць — затушаваць і стан паводле знач. дзеясл. затушоўвацца — затушавацца.
Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)
zatuszować
зак.
1. затушаваць;
2. перан. затушаваць; замяць;
zatuszować sprawę — замяць справу
Польска-беларускі слоўнік (Я. Волкава, В. Авілава, 2004, правапіс да 2008 г.)
zatrzeć
зак.
1. сцерці; расцерці;
2. перан. замяць, затушаваць;
zatrzeć ślady — замесці сляды;
zatrzeć sprawę — замяць справу
Польска-беларускі слоўнік (Я. Волкава, В. Авілава, 2004, правапіс да 2008 г.)
зама́заць, ‑мажу, ‑мажаш, ‑мажа; зак., што.
1. Пакрыць слоем фарбы, мазі. Замазаць надпіс чарнілам. □ — Хоць бы замазаў чым-небудзь, а то зусім яшчэ свежая метка. Брыль.
2. Заляпіць чым‑н. вязкім, ліпкім. Дзіркі ў сценах жанчыны замазалі глінай і вапнай. Маўр. Лапко паправіў печ, акуратна замазаў яе зверху. Колас.
3. перан. Разм. Знарок прыкрыць, схаваць, затушаваць. Замазаць недахопы. □ — [Валодзя] заяву на мяне падаў, думае гэтым свае грахі замазаць, — сказаў каваль. Чорны.
4. Забрудзіць, запэцкаць. Замазаць рукі ў фарбу.
•••
Замазаць рот каму — прымусіць маўчаць.
Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)