zatrzymanie

н. затрыманне; затрымка

Польска-беларускі слоўнік (Я. Волкава, В. Авілава, 2004, правапіс да 2008 г.)

Féstnahme

f -, -n затрыма́нне, а́рышт

Нямецка-беларускі слоўнік (М. Кур'янка, 2006, правапіс да 2008 г.) 

снегазатрыма́нне, ‑я, н.

Штучнае затрыманне снегу на палях для накаплення вільгаці ў глебе. Арганізаваць снегазатрыманне. □ [Васіль:] — Дарэмна вы адразу не наладзілі снегазатрымання. Бачыш, колькі вільгаці зносіць. Шамякін.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

эмба́рга, нескл., н.

Забарона дзяржаўнай уладай увозу ці вывазу за мяжу чаго‑н. (тавараў, каштоўнасцей). Эмбарга на лес. // Затрыманне суднаў і грузаў, якія належаць іншай дзяржаве, у сувязі з палітычнымі ўскладненнямі.

[Ісп. embargo.]

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

Rückhaltung

f -

1) стры́манасць;

~ üben быць стры́маным

2) утрыма́нне, затрыма́нне

Нямецка-беларускі слоўнік (М. Кур'янка, 2006, правапіс да 2008 г.) 

detention [dɪˈtenʃn] n.

1. зняво́ленне, а́рышт;

detention pending trial папярэ́дняе зняво́ленне;

a detention camp ла́гер для інтэрні́раваных

2. затрыма́нне;

give (a) detention пакіда́ць пасля́ ўро́каў

Англійска-беларускі слоўнік (Т. Суша, 2013, актуальны правапіс)

А́рышт (БРС), а́рэшт выгук — ’хопіць!’, арэ́шт ’затрыманне, забарона’ (Нас.). Арыштава́ць (БРС), арэштава́ць (Нас.), ст.-бел. арештовати (XVI ст. — Гіст. мовы, 1, 250). З польскай, дзе ў XVI ст. праз нямецкую ці чэшскую або непасрэдна з сярэдневяковай лацінскай arrestum (Брукнер, 6) ад arrestare ’затрымаць’ (Курс суч., 164). Пра няўстойлівасць форм з с/ш у арестъ, арештъ пісаў Булыка (Весці АН БССР, 1970, 6, 118). Пераход е > ы адбыўся ў складзе, не падмацаваным націскам.

Этымалагічны слоўнік беларускай мовы (1978-2017)

arrest​1 [əˈrest] n.

1. а́рышт; затрыма́нне; узя́цце пад ва́рту; пазбаўле́нне во́лі;

He was put under arrest. Яго арыштавалі.

2. спыне́нне; затры́мка;

He died after suffering a cardiaс arrest. Ён памёр ад сардэчнага прыступу.

Англійска-беларускі слоўнік (Т. Суша, 2013, актуальны правапіс)

Verháftung

f -, -en а́рышт, затрыма́нне

zur ~ schréiten* — прыбе́гчы да а́рышту (падазроных асоб)

éine ~ vórnehmen* — арыштава́ць

Нямецка-беларускі слоўнік (М. Кур'янка, 2006, правапіс да 2008 г.) 

эмба́рга

(ісп. embargo)

1) забарона на ўвоз у краіну ці вываз за яе межы золата або іншаземнай валюты, асобных відаў тавараў, напр. зброі;

2) затрыманне суднаў і грузаў, якія належаць іншай дзяржаве, у сувязі з палітычнымі ўскладненнямі.

Слоўнік іншамоўных слоў (А. Булыка, 1999, правапіс да 2008 г.)