насялі́ць, ‑сялю, ‑селіш, ‑селіць; што і кім-чым.

Засяліць людзьмі якую‑н. мясцовасць, памяшканне і пад. Пасекі ажывіліся... Зусім новыя людзі насялілі іх. Чарот. // перан. Заняць, засяліць якую‑н. мясцовасць (пра жывёл). Насялілі зубры Белавежскую пушчу.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

засяля́ць гл. засяліць

Беларуска-нямецкі слоўнік (М. Кур'янка, 2010, актуальны правапіс) 

засяле́нне ср., в разн. знач. заселе́ние; см. засялі́ць

Беларуска-рускі слоўнік, 4-е выданне (2012, актуальны правапіс)

засяля́ць несов., в разн. знач. заселя́ть; см. засялі́ць

Беларуска-рускі слоўнік, 4-е выданне (2012, актуальны правапіс)

zaludnić

зак. насяліць, засяліць

Польска-беларускі слоўнік (Я. Волкава, В. Авілава, 2004, правапіс да 2008 г.)

засяле́нне, ‑я, н.

Дзеянне паводле знач. дзеясл. засяляць — засяліць і стан паводле знач. дзеясл. засяляцца — засяліцца. Засяленне новых зямель.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

засе́лены, ‑ая, ‑ае.

1. Дзеепрым. зал. пр. ад засяліць.

2. у знач. прым. Поўнасцю заняты жыхарамі. Заселены дом. Заселены край.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

каланізава́ць, -зу́ю, -зу́еш, -зу́е; -зу́й; -зава́ны; зак. і незак., што.

1. Захапіўшы чужую краіну, ператварыць (ператвараць) у калонію (у 1 знач.).

2. Засяліць (засяляць) свабодныя землі перасяленцамі, каланістамі.

|| наз. каланіза́цыя, -і, ж.

|| прым. каланізацы́йны, -ая, -ае.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)

каланізава́ць, ‑зую, ‑зуеш, ‑зуе; зак. і незак., каго-што.

1. Гвалтоўна ператварыць (ператвараць) у калонію (у 1 знач.).

2. Засяліць (засяляць) свабодныя землі перасяленцамі, каланістамі.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

каланізава́ць

1. паліт. kolonisíeren vt;

2. (засяліць перасяленцамі) besíedeln vt

Беларуска-нямецкі слоўнік (М. Кур'янка, 2010, актуальны правапіс)