zarznąć

зак. зарэзаць; парэзаць; парэзацца

Польска-беларускі слоўнік (Я. Волкава, В. Авілава, 2004, правапіс да 2008 г.)

перарэ́зацца, ‑рэжацца; зак.

1. Разрэзацца надвае, на часткі. Стужка лёгка перарэзалася.

2. Зарэзаць, параніць адзін другога халоднай зброяй. Бандыты перарэзаліся паміж сабой.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

burke

[bɜ:rk]

v.t.

1) душы́ць

2) Figur. замя́ць (спра́ву); забарані́ць, зарэ́заць (кні́гу) пе́рад вы́хадам

Ангельска-беларускі слоўнік (В. Пашкевіч, 2006, класічны правапіс) 

зараза́ць несов. (делать надрез для выемки) надреза́ть, надре́зывать; (пилой) надпи́ливать, запи́ливать; см. зарэ́заць 2

Беларуска-рускі слоўнік, 4-е выданне (2012, актуальны правапіс)

парэ́заць, -э́жу, -э́жаш, -э́жа; -э́ж; -э́заны; зак.

1. што. Параніць чым-н. вострым.

П. руку.

2. што і чаго. Нарэзаць у якой-н. колькасці, разрэзаць на часткі.

П. дроў.

3. каго (што). Зарэзаць у якой-н. колькасці.

П. гусей.

|| звар. парэ́зацца, -э́жуся, -э́жашся, -э́жацца; -э́жся (да 1 знач.).

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)

zadźgać

зак. закалоць, зарэзаць;

zadźgać sztyletem — закалоць кінжалам

Польска-беларускі слоўнік (Я. Волкава, В. Авілава, 2004, правапіс да 2008 г.)

зарэ́зваць несов., разг., в разн. знач. ре́зать; (на мясо — ещё) забива́ть, убива́ть; см. зарэ́заць 1

Беларуска-рускі слоўнік, 4-е выданне (2012, актуальны правапіс)

перарэ́заць, -э́жу, -э́жаш, -э́жа; -э́ж; -э́заны; зак.

1. каго-што. Разрэзаўшы, раздзяліць надвое.

П. вяроўку.

2. каго (што). Зарэзаць усіх, многіх.

П. усіх качак.

3. перан., што. Перагарадзіць (шлях, дарогу).

П. шлях праціўніку.

|| незак. перараза́ць, -а́ю, -а́еш, -а́е (да 1 і 3 знач.) і перарэ́зваць, -аю, -аеш, -ае (да 1 і 3 знач.).

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)

зарэ́заны

1. в разн. знач. заре́занный; заби́тый, уби́тый;

2. надре́занный; надпи́ленный, запи́ленный;

1, 2 см. зарэ́заць

Беларуска-рускі слоўнік, 4-е выданне (2012, актуальны правапіс)

нож, нажа́, мн. нажы́, нажо́ў, м.

Прылада для рэзання, якая складаецца з ляза і тронак, а таксама рэжучая частка розных машын, інструментаў.

◊

Без нажа зарэзаць — дапячы каму-н. прыдзіркамі, папрокамі.

На нажах з кім — у варожых адносінах.

Нож у спіну каму — аб подлым, здрадніцкім учынку.

(Як) нож у сэрца — наносіць крыўду, боль, пакуты.

|| прым. нажавы́, -а́я, -о́е.

Нажавая рана.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)