zarazić

зак. заразіць;

zarazić durem — заразіць тыфусам

Польска-беларускі слоўнік (Я. Волкава, В. Авілава, 2004, правапіс да 2008 г.)

запаве́трыць

‘заразіць, засмуродзіць паветра; знікнуць, прапасці’

дзеяслоў, непераходны, закончанае трыванне, незваротны, 2-е спражэнне

Будучы час
адз. мн.
1-я ас. запаве́тру запаве́трым
2-я ас. запаве́трыш запаве́трыце
3-я ас. запаве́трыць запаве́траць
Прошлы час
м. запаве́трыў запаве́трылі
ж. запаве́трыла
н. запаве́трыла
Загадны лад
2-я ас. запаве́тры запаве́трыце
Дзеепрыслоўе
прош. час запаве́трыўшы

Крыніцы: piskunou2012.

Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2025, актуальны правапіс)

перезарази́ть сов., разг. (о всех, многих) пазаража́ць, пазара́жваць, заразі́ць.

Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (2012, актуальны правапіс)

заражэ́нне, ‑я, н.

Дзеянне паводле знач. дзеясл. заражаць — заразіць і стан паводле знач. дзеясл. заражацца — заразіцца.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

zapowietrzyć

зак.

1. заразіць, атруціць (паветра);

2. уст. заразіць чумой

Польска-беларускі слоўнік (Я. Волкава, В. Авілава, 2004, правапіс да 2008 г.)

zakazić

зак. заразіць; атруціць

Польска-беларускі слоўнік (Я. Волкава, В. Авілава, 2004, правапіс да 2008 г.)

інфіцы́раваць, ‑рую, ‑руеш, ‑руе; зак.

пр. ад інфіцыраваць.

інфіцы́раваць, ‑рую, ‑руеш, ‑руе; зак. і незак., каго-што.

Заразіць (заражаць) інфекцыяй.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

зара́жаны, ‑ая, ‑ае.

1. Дзеепрым. зал. пр. ад заразіць.

2. у знач. прым. Напоўнены хваробатворнымі мікробамі або шкоднымі рэчывамі. Заражанае насенне. Заражаная вада.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

бацы́ла, ‑ы, ж.

Бактэрыя, якая мае форму палачкі. Туберкулёзная бацыла. / у перан. ужыв. К. Чорны — адзін з пісьменнікаў, якія добра разумелі гэтае імкненне фашызму заразіць увесь свет, усё чалавецтва бацыламі антыгуманізму. Адамовіч.

[Лац. bacillum — палачка.]

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

зара́зны, ‑ая, ‑ае.

1. Які мае адносіны да заразы. Заразныя бактэрыі. // Выкліканы заразай; інфекцыйны. Заразная хвароба.

2. Здольны заразіць іншых. Заразны хворы. / у знач. наз. зара́зны, ‑ага, м.; зара́зная, ‑ай, ж. Ізалятар для заразных.

3. Разм. Прызначаны для заразных хворых. Заразная бальніца.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)