infection [ɪnˈfekʃn] n. заражэ́нне

Англійска-беларускі слоўнік (Т. Суша, 2013, актуальны правапіс)

рэінфе́кцыя, ‑і, ж.

Паўторнае заражэнне арганізма той самай хваробай.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

самазаражэ́нне, ‑я, н.

Спец. Заражэнне самога сябе якой‑н. хваробай.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

blood poisoning [ˈblʌdˌpɔɪzənɪŋ] n. med. се́псіс, заражэ́нне крыві́

Англійска-беларускі слоўнік (Т. Суша, 2013, актуальны правапіс)

інва́зія, ‑і, ж.

Заражэнне чалавека, жывёл і раслін паразітамі жывёльнага паходжання.

[Лац. invasio — напад.]

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

zakażenie

н. заражэнне; інфекцыя;

zakażenie krwi — заражэнне крыві;

ropne zakażenie — гнойнае заражэнне

Польска-беларускі слоўнік (Я. Волкава, В. Авілава, 2004, правапіс да 2008 г.)

zarażenie

н. заражэнне

Польска-беларускі слоўнік (Я. Волкава, В. Авілава, 2004, правапіс да 2008 г.)

contamination [kənˌtæmɪˈneɪʃn] n.

1. забру́джванне, забрудне́нне

2. заражэ́нне

3. ling. кантаміна́цыя

Англійска-беларускі слоўнік (Т. Суша, 2013, актуальны правапіс)

піэмі́я, ‑і, ж.

Спец. Агульнае гнойнае заражэнне арганізма, пры якім утвараецца многа гнойных ачагоў у розных органах.

[Грэч. pýon — гной і haima — кроў.]

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

інфе́кцыя, ‑і, ж.

Пранікненне ў арганізм хваробатворных мікраарганізмаў; заражэнне. Занесці інфекцыю ў арганізм. Паветраная інфекцыя. Капельная інфекцыя.

[Ад лац. inficere — псаваць, атручваць, заражаць.]

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)