refill1 [ˈri:fɪl] n.
1. дапаўне́нне, папаўне́нне
2. запра́ўка, дазапра́ўка
Англійска-беларускі слоўнік (Т. Суша, 2013, актуальны правапіс)
tankowanie
н. запраўка (палівам)
Польска-беларускі слоўнік (Я. Волкава, В. Авілава, 2004, правапіс да 2008 г.)
Во́бмешка ’пасыпка, запраўка корму хатняй жывёле’ (БРС); ’мука грубага памолу’ (Жд., 1, Янк. II, Інстр. I, Мат. Гом.); ’дробная мякіна’ (Шат.). Укр. о́бмішка ’вотруб’е або мука, што падмешваюць у корм жывёле’, польск. obmieszka ’тс’. Да абмяшаць з суф. ‑ка.
Этымалагічны слоўнік беларускай мовы (1978-2017)
Прытаўчы́, прытувчэ́ ’збіць, пабіць; дабіць’; ’растоўкваць’; ’прыправіць затаўкай’ (ТСБМ, Нас., Шат.; шчуч., свісл., Сл. ПЗБ; ТС; лід., ЛА, 4), пріто́ўкнуты, прытоўкты́ ’заправіць страву растоўчаным здорам’ (драг., Вешт.), прытоўкці́ ’прыправіць’ (ТС). Прэфіксальны дзеяслоў ад таўчы (гл.). Параўн. рус. притоло́чь, укр. притовкти́. У спецыялізаваным значэнні ’заправіць ежу (растоўчаным здорам)’ мае дакладныя адпаведнікі ў бранск. притолкну́ть ’тс’, при́толочка, при́толка ’запраўка (звычайна растоўчаны здор) для супу, вадкай стравы’. Гл. яшчэ за́таўка.
Этымалагічны слоўнік беларускай мовы (1978-2017)
запра́вка ж.
1. (действие) устаўля́нне, -ння ср.; уклада́нне, -ння ср.; засо́ўванне, -ння ср.; нала́джванне, -ння ср., прыла́джванне, -ння ср.; убіра́нне, -ння ср.; падрыхто́ўка, -кі ж.; см. заправля́ть 1, 2;
2. (горючим) запра́ўка, -кі ж.;
3. кул. запра́ва, -вы ж., закра́са, -сы ж.; забе́лка, -кі ж.; за́таўка, -кі ж.; по́дкалатка, -кі ж.; см. заправля́ть 3;
Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (2012, актуальны правапіс)