запако́ўка, ‑і, ДМ ‑коўцы, ж.

Дзеянне паводле знач. дзеясл. запакоўваць — запакаваць.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

пазапако́ўваць, ‑аю, ‑аеш, ‑ае; зак., што.

Запакаваць усё, многае. Пазапакоўваць рэчы ў чамаданы.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

назапако́ўваць сов. (во множестве) запакова́ть; см. запакава́ць 1

Беларуска-рускі слоўнік, 4-е выданне (2012, актуальны правапіс)

box up

запакава́ць; трыма́ць замкну́тым, абмежава́ць

Ангельска-беларускі слоўнік (В. Пашкевіч, 2006, класічны правапіс) 

назапако́ўваць, ‑аю, ‑аеш, ‑ае; зак., чаго.

Разм. Запакаваць вялікую колькасць чаго‑н. Назапакоўваць кніг.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

opakować

зак. упакаваць, запакаваць

Польска-беларускі слоўнік (Я. Волкава, В. Авілава, 2004, правапіс да 2008 г.)

запакава́ны

1. запако́ванный;

2. разг. заби́тый;

1, 2 см. запакава́ць

Беларуска-рускі слоўнік, 4-е выданне (2012, актуальны правапіс)

запако́ўваць несов.

1. запако́вывать;

2. разг. (наполнять до отказа) забива́ть;

1, 2 см. запакава́ць

Беларуска-рускі слоўнік, 4-е выданне (2012, актуальны правапіс)

запакава́ны, ‑ая, ‑ае.

1. Дзеепрым. зал. пр. ад запакаваць.

2. у знач. прым. Змешчаны ў якую‑н. упакоўку, тару; упакаваны. Праз акно бачу, як двое рабочых.. здымаюць з грузавіка запакаваныя станкі. Жычка.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

zapakować

зак. запакаваць, упакаваць;

zapakować rzeczy — запакаваць рэчы;

zapakować chorego do łóżka — пакласці хворага ў ложак;

zapakować do kozy — упячы ў каталажку

Польска-беларускі слоўнік (Я. Волкава, В. Авілава, 2004, правапіс да 2008 г.)