замыка́ть несов., в разн. знач. замыка́ць; см. замкну́ть;

Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (2012, актуальны правапіс)

аклюдава́ць

‘замкнуць (замыкаць), зачыніць (зачыняць) што-небудзь’

дзеяслоў, пераходны, незакончанае трыванне, незваротны, 1-е спражэнне

Цяперашні час
адз. мн.
1-я ас. аклюду́ю аклюду́ем
2-я ас. аклюду́еш аклюду́еце
3-я ас. аклюду́е аклюду́юць
Прошлы час
м. аклюдава́ў аклюдава́лі
ж. аклюдава́ла
н. аклюдава́ла
Загадны лад
2-я ас. аклюду́й аклюду́йце
Дзеепрыслоўе
цяп. час аклюду́ючы

Крыніцы: piskunou2012.

Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2025, актуальны правапіс)

аклюдава́ць

‘замкнуць (замыкаць), зачыніць (зачыняць) што-небудзь’

дзеяслоў, пераходны, закончанае трыванне, незваротны, 1-е спражэнне

Будучы час
адз. мн.
1-я ас. аклюду́ю аклюду́ем
2-я ас. аклюду́еш аклюду́еце
3-я ас. аклюду́е аклюду́юць
Прошлы час
м. аклюдава́ў аклюдава́лі
ж. аклюдава́ла
н. аклюдава́ла
Загадны лад
2-я ас. аклюду́й аклюду́йце
Дзеепрыслоўе
прош. час аклюдава́ўшы

Крыніцы: piskunou2012.

Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2025, актуальны правапіс)

замыка́нне, ‑я, н.

Дзеянне паводле знач. дзеясл. замыка́ць — замкнуць.

•••

Кароткае замыканне — утварэнне кантакту ў электрычным ланцугу, якое звычайна выклікае аварыю электрычнай устаноўкі.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

аклюзава́ць

(лац. occludere = замыкаць)

мець здольнасць паглынаць газы (пра металы).

Слоўнік іншамоўных слоў (А. Булыка, 1999, правапіс да 2008 г.)

АНКЛА́Ў,

энклаў (франц. enclave ад лац. inclavare замыкаць на ключ), частка тэр. адной дзяржавы, з усіх бакоў акружаная тэр. іншай дзяржавы (напр., Сан-Марына на тэр. Італіі). Калі анклаў мае выхад да мора, яго наз. паўанклавам (напр., правінцыя Кабінда ў Анголе).

т. 1, с. 374

Беларуская Энцыклапедыя (1996—2004, правапіс да 2008 г., часткова)

блакіра́тар

(ад англ. block = замыкаць)

прыстасаванне, якое дае магчымасць выкарыстоўваць розныя тэлефонныя апараты на адной лініі.

Слоўнік іншамоўных слоў (А. Булыка, 1999, правапіс да 2008 г.)

промыча́ть сов.

1. (издать мычание) зарыка́ць, замы́каць, рыкну́ць, мы́кнуць;

2. (о человеке) разг. прамы́каць; (пробормотать) прамармыта́ць.

Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (2012, актуальны правапіс)

Лака́ўт ’закрыццё прадпрыемства (у буржуазных краінах) з адначасовым масавым звальненнем рабочых’ (ТСБМ). Запазычана з рус. локаут (Крукоўскі, Уплыў, 80), якое з англ. lock out ’замыкаць дзверы’.

Этымалагічны слоўнік беларускай мовы (1978-2017)

entomb

[ɪnˈtu:m]

v.t.

1) хава́ць (паме́рлага)

2) замыка́ць, як у магі́лу

Ангельска-беларускі слоўнік (В. Пашкевіч, 2006, класічны правапіс)