заме́р ​1, ‑у, м.

Спец. Дзеянне паводле знач. дзеясл. замерваць — замераць.

заме́р ​2, ‑у, м.

Разм. Намер, задума. Карызна прыехаў з пэўным рашучым замерам: ён наважыўся, нарэшце, пагаварыць начыста з Рачкоўскім. Зарэцкі.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

ábmessen

* vt

1) ме́раць, заме́рваць; сувымяра́ць

2) узва́жваць (словы)

Нямецка-беларускі слоўнік (М. Кур'янка, 2006, правапіс да 2008 г.) 

заме́рвацца I несов., страд. заме́риваться; см. заме́рваць

заме́рвацца II несов., разг., см. наме́рвацца I

Беларуска-рускі слоўнік, 4-е выданне (2012, актуальны правапіс)