зале́чваць, ‑аю, ‑аеш, ‑ае.

Незак. да залячыць.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

зале́чаны, ‑ая, ‑ае.

Дзеепрым. зал. пр. ад залячыць.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

зале́чванне, ‑я, н.

Дзеянне паводле знач. дзеясл. залечваць — залячыць.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

пазале́чваць, ‑аю, ‑аеш, ‑ае; зак., што.

Залячыць, загаіць усё, многае.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

пазаго́йваць, ‑аю, ‑аеш, ‑ае; зак., што.

Загаіць, залячыць усё, многае. Пазагойваць раны.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

пагаі́ць, ‑гаю, ‑гоіш, ‑гоіць; зак., што.

Загаіць, залячыць усё, многае. Пагаіць раны.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

залечи́ть сов. залячы́ць, мног. пазале́чваць; (рану, язву) загаі́ць, мног. пазаго́йваць;

Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (2012, актуальны правапіс)

зажыві́ць, ‑жыўлю, ‑жывіш, ‑жывіць; зак., што.

Разм. Залячыць, загаіць (пашкоджанне на целе). Зажывіць рану.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

загаі́ць, ‑гаю, ‑гоіш, ‑гоіць; зак., што.

Залячыць, зажывіць (якое‑н. пашкоджанне на целе). Загаіць рану.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

zaleczyć

зак. залячыць; вылечыць

Польска-беларускі слоўнік (Я. Волкава, В. Авілава, 2004, правапіс да 2008 г.)